Ільхан

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі

Ільхан — тытул вышэйшых кіраўнікоў у цюркскіх і мангольскіх народаў. Упершыню сустракаецца ў крыніцах як тытул Бумына, заснавальніка Цюркскага каганата (552). Найбольш вядомыя носьбіты — мангольскія кіраўнікі дзяржавы Хулагуідаў на Сярэднім Усходзе (XIIIXIV стст.).

Тытул утвораны з цюркскіх слоў эль/іль («народ») + хан і літаральна азначае «кіраўнік народаў»[1][2]. Больш дакладнае значэнне залежыць ад разумення тэрміна эль/іль, які па-рознаму тлумачыцца рознымі даследчыкамі.

Зноскі

  1. Гумилёв Л. Н. Древние тюрки. — СПб., 2002. — С. 113—115.
  2. Фёдоров-Давыдов Г. А. Общественный строй Золотой Орды. — М., 1973. — С. 44—45.