АМАП (Беларусь)
| АМАП | |
|---|---|
.png) | |
| Краіна | |
| Падпарадкаванне | рэжым Лукашэнкі |
| Уваходзіць у | Міліцыя Рэспублікi Беларусь |
| Тып | воінскае фарміраванне |
| Удзел у | |
АМАП (Атрад міліцыі асобага прызначэння; руск.: Отряд милиции особого назначения, ОМОН) — спецыяльнае падраздзяленне міліцыі палка Патрульна-паставой службы Міністэрства ўнутраных спраў Рэспублікі Беларусь, якое прыцягваецца для рашэння задач забеспячэння правапарадку, у тым ліку на масавых акцыях і мерапрыемствах, задушэнні масавых беспарадкаў, аховы аб’ектаў, таксама адной з задач АМАПа з’яўляецца забеспячэнне сілавой падтрымкі органаў следства, унутраных спраў, дзяржаўнай бяспекі.
У сучаснай Беларусі АМАП часта выкарыстоўваюць як інструмент рэпрэсій[1]. У лістападзе 2020 года Святлана Ціханоўская абвясціла пра запуск працэсу міжнароднага прызнання структур ГУБАЗіК і АМАП тэрарыстычнымі арганізацыямі ў сувязі з учыненымі імі злачынствамі ў час задушэння пратэстаў супраць фальсіфікацыі выбараў і гвалту з боку рэжыму Лукашэнкі[2].
Гісторыя спецпадраздзялення[правіць | правіць зыходнік]
Першае падраздзяленне было створана ў Мінску ў 1988 годзе, а ў абласных цэнтрах былі ўтвораны роты і ўзводы АМАПа.
Ва УУС Мінска з лютага 1995 года таксама пачаў дзейнічаць атрад міліцыі асобага прызначэння, які дыслакаваўся ў Мачулішчах. Узімку 2002 года, з улікам набліжанасці да сталіцы, рэгіянальны АМАП быў перададзены ў падраздзяленне ГУУС Мінгарвыканкама.
Але праз тое, што ў Мінскай вобласці праводзіцца вялікая колькасць масавых мерапрыемстваў, забеспячэнне правапарадку на дзевяць гадоў стала абавязкам асабовага склада тэрытарыяльных падраздзяленняў унутраных спраў — участковых інспектараў, аператыўнікаў, супрацоўнікаў іншых службаў. 17 студзеня 2011 года быў падпісаны загад аб стварэнні падраздзялення АМАП Мінаблвыканкама. Камандзірам атрада прызначылі Мікалая Максімовіча.
На запыт «Радыё Свабода» ў 2014 годзе пасля публікацыі сайту газеты «Салідарнасць» пра тое, што ў беларускім АМАПе працаўладковаюцца былыя супрацоўнікі ўкраінскага «Беркуту», прэс-сакратар МУС Канстанцін Шалкевіч адказаў адмоўна, бо «МУС не каментуе нізкаякасныя сачыненні на вольную тэму, размешчаныя ў інтэрнэце»[3]. Тым не менш у 2020 годзе былі апазнаныя экс-супрацоўнікі расфармаванага «Беркута» ў радах АМАПа[4]. Выданне «Новы Час» працягнула журналісцкі цыкл расследаванняў і ў 2021 годзе, выявіла яшчэ больш такіх асоб[5].
Міжнародныя санкцыі[правіць | правіць зыходнік]
Супрацоўнікі АМАП неаднаразова траплялі пад міжнародныя санкцыі. Так, 2 кастрычніка 2020 года Еўрапейскі Саюз унёс у Чорны спіс Еўрасаюза Дзмітрыя Балабу, Леаніда Жураўскага, Міхаіла Дамарнацкага, Максіма Міховіча — камандзіраў адпаведна мінскага, віцебскага, гомельскага і брэсцкага АМАП[6]. Гэтыя ж супрацоўнікі былі ўключаныя ў санкцыйныя спісы Вялікабрытаніі[7], Канады[8] і Швейцарыі[9]. ЗША ўнеслі Дзмітрыя Балабу ў спіс спецыяльна прызначаных грамадзян і заблакіраваных асоб 2 кастрычніка[10], а 23 снежня пад амерыканскія санкцыі трапіў і мінскі АМАП[11].
Патрабаванні да кандыдатаў[правіць | правіць зыходнік]
Атрад камплектуецца з ліку супрацоўнікаў МУС, КДБ, ваеннаслужачых унутраных войскаў МУС Рэспублікі Беларусь, а таксама асоб, звольненых у запас з узброеных сіл, унутраных войскаў МУС і пагранічныя службы. Прыём на службу ў атрад міліцыі асобага прызначэння ажыццяўляецца на конкурснай аснове.
Асноўныя патрабаванні да кандыдатаў:
- грамадзянства Рэспублікі Беларусь;
- узрост да 25 гадоў;
- наяўнасць поўнай сярэдняй, сярэдняй спецыяльнай ці вышэйшай адукацыі ;
- добрая фізічная падрыхтоўка адсутнасць судзімасці і адміністрацыйных спагнанняў у кандыдата і яго блізкіх сваякоў, а таксама звестак у тэрытарыяльных органаў унутраных спраў па месцы жыхарства кандыдата, якія кампраметуюць яго;
- станоўчыя характарыстыкі кандыдата з усіх месцаў яго службы, вучобы і працы;
- прыдатнасць па стане здароўя.
Камандзіры[правіць | правіць зыходнік]
- Уладзімір Іванавіч Арцёмаў (лістапад 1988 — чэрвень 1990)
- Аляксандр Аркадзьевіч Кудзін (чэрвень 1990 — студзень 1999)
- Аляксандр Мікалаевіч Французаў (студзень — лістапад 1999)
- Юрый Мікалаевіч Падабед (лістапад 1999 — ліпень 2008)
- Юрый Хаджымуратавіч Караеў (ліпень — кастрычнік 2008)
- Аляксандр Валянцінавіч Лукомскі (з кастрычніка 2008)[12]
- Дзмітрый Уладзіміравіч Балаба (з мая 2016)
Аналагі[правіць | правіць зыходнік]
Беларусь[правіць | правіць зыходнік]
Зноскі
- ↑ Беларусь: Репрессии на День Воли— Human Rights Watch
- ↑ Сьвятлана Ціханоўская запускае працэс прызнаньня ГУБАЗіК і АМАП тэрарыстычнымі арганізацыямі, Радыё Свабода, 20 лістапада 2020 г.
- ↑ Грузьдзіловіч, Алег. МУС не камэнтуе зьвесткі пра ўладкаваньне беркутаўцаў у АМАП . Беларуская служба Радыё «Свабода» (6 чэрвеня 2014). Архівавана з першакрыніцы 7 сакавіка 2021. Праверана 7 сакавіка 2021.
- ↑ Івашын, Дзяніс. Спецрасследаванне: што абараняе «Беркут» у Беларусі. Частка І . Новы Час (2 снежня 2020). Архівавана з першакрыніцы 3 снежня 2020. Праверана 3 снежня 2020.
- ↑ Івашын, Дзяніс (2021-02-26). "Спецрасследаванне: каго ці што абараняе «Беркут» у Беларусі. Частка III". Новы Час (8 (716)): 6, 19.
- ↑ Council Implementing Regulation (EU) 2020/1387 of 2 October 2020 implementing Article 8a(1) of Regulation (EC) No 765/2006 concerning restrictive measures in respect of Belarus // Official Journal of the European Union L 319 I
- ↑ Consolidated List of Financial Sanctions Targets in the UK (англ.). Office of Financial Sanctions Implementation HM Treasury (25 чэрвеня 2021).
- ↑ Belarus sanctions (англ.). Міністэрства міжнародных спраў Канады (15 кастрычніка 2020). Праверана 19 верасня 2021.
- ↑ Searching for subjects of sanctions
- ↑ Treasury Sanctions Belarus Officials for Undermining Democracy (англ.). Міністэрства фінансаў ЗША (2 кастрычніка 2020). Праверана 19 верасня 2021.
- ↑ Treasury Sanctions Additional Belarusian Regime Actors for Undermining Democracy (англ.). Міністэрства фінансаў ЗША (23 снежня 2020). Праверана 19 верасня 2021.
- ↑ Что за человек возглавил ОМОН(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 7 лістапада 2020. Праверана 29 верасня 2021.
