Адам Сямёнавіч Славінскі

Адам Сямёнавіч Славінскі
Адам Сямёнавіч Славінскі
Член Сакратарыята ЦК КП(б) Беларусі
	12 чэрвеня 1930 — 1930
Адказны сакратар Менскага акруговага камітэта КП(б)Б
	1928 — 1930
Папярэднік	Міхаіл Акулік
Пераемнік	пасада скасаваная
Старшыня Менскага гарадскога савета
	сакавік 1924 — жнівень 1924
Кіраўнік урада	Язэп Адамовіч
Папярэднік	Сяргей Карп
Пераемнік	Сцяпан Яцкевіч
2-і Наркам земляробства БССР
	19 верасня 1920 — 19 сакавіка 1924
Кіраўнік урада	Аляксандр Чарвякоў
Папярэднік	Усевалад Ігнатоўскі
Пераемнік	Стэфан Гельтман
Нараджэнне	11 верасня 1885; Панінка, Наваград-Валынскі павет[d], Валынская губерня, Расійская імперыя;
Смерць	3 лістапада 1937 (52 гады); Масква, РСФСР, СССР;
Месца пахавання	Расстрэльны палігон «Камунарка»;
Партыя	Сацыял-дэмакратыя Каралеўства Польскага і Літвы; Камуністычная партыя Заходняй Беларусі; КПСС; Камуністычная партыя Польшчы;
Член у	Чырвоная гвардыя; Мінскі губернскі ваенна-рэвалюцыйны камітэт; Бюро дапамогі Камуністычнай партыі Заходняй Беларусі; МАДР; Бюро Цэнтральнага камітэта КПБ; Цэнтральны камітэт Камуністычнай партыі Заходняй Беларусі; Цэнтральны выканаўчы камітэт СССР; Цэнтральны выканаўчы камітэт БССР;
Дзейнасць	палітык, рэвалюцыянер
Узнагароды

Ада́м Сямё́навіч Славі́нскі, сапраўднае прозвішча Качароўскі (30 жніўня (11 верасня) 1885, Панінка, Наваград-Валынскага павета Валынскай губерні — 3 лістапада 1937, Масква, палігон Камунарка) — рэвалюцыянер, партыйны і дзяржаўны дзеяч БССР.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся 11 верасня 1885 года ў Панінцы Наваград-Валынскага павета Валынскай губерні (цяпер — Палонскі раён Хмяльніцкай вобласці Украіны). У 1907 і 1909 гадах арыштоўваўся за рэвалюцыйную дзейнасць. З 1907 года член Варшаўскай арганізацыі СДКПіЛ.

З 1912 года ў Санкт-Пецярбургу. У час Лютаўскай рэвалюцыі 1917 года ўзначальваў чырвонагвардзейскі атрад, потым Чырвоную гвардыю Маскоўска-Застаўскага раёна Петраграда. Удзельнік Кастрычніцкай рэвалюцыі 1917 года ў Петраградзе.

Са студзеня 1918 года — у Менску, старшыня бюро Мінскай групы СДКПіЛ. У час нямецкай акупацыі (канец лютага — снежань 1918) член Менскага падпольнага райкама РКП(б), са жніўня 1918 года член краявога камітэта камуністычных арганізацый Беларусі і Літвы. Са снежня 1918 года начальнік Менскай гарадской міліцыі, загадчык Менскага губернскага аддзела ўпраўлення ўнутраных спраў, член Менскага губернскага ваенна-рэвалюцыйнага камітэта. З лютага 1919 года камісар 52-й (Заходняй) стралковай дывізіі. За польскай акупацыяй, у пачатку 1920 года арганізатар партызанскага руху ў Менскай губерні, з траўня 1920 года начальнік палітычнага аддзела 57-й стралковай дывізіі. У ліпені — жніўні 1920 года старшыня Гродзенскага ВРК.

У 1920—1924 гадах народны камісар земляробства БССР. У 1924—1928 гадах прадстаўнік КПЗБ пры ЦК КП(б)Б, узначальваў Бюро дапамогі Кампартыі Заходняй Беларусі пры ЦК КП(б)Б. Адзін з арганізатараў Менскай школы КПЗБ у 1924 годзе. У 1928—1930 гадах адказны сакратар Менскага акруговага і гарадскога камітэтаў КП(б)Б, адначасова старшыня МОПРа БССР. У 1934—1937 гадах начальнік палітычнага аддзела Маскоўска-Беларуска-Балтыйскай чыгункі.

Член ЦБ КП(б)Б у 1920—1924 гадах, член ЦК КП(б)Б у 1925—1932 гадах, член ЦК КПЗБ у 1926—1935 гадах, член ЦК КПП з 1930 года, член ЦВК СССР у 1925—1929 гадах, член ЦВК БССР у 1920—1931 гадах, член Прэзідыума ЦВК БССР у 1922—1924 гадах.

Пазней у Маскве, старшыня кантрольна-інспектарскай групы Цэнтральнага ўпраўлення Наркамата шляхоў зносін СССР. 9 ліпеня 1937 года арыштаваны ў Маскве па адрасе вул. Серафімовіча, 2 (Дом урада), кв. 218. Абвінавачаны ў здрадзе радзіме і ўдзеле ў контррэвалюцыйнай тэрарыстычнай арганізацыі^[1]. Расстраляны 3 лістапада 1937 года на палігоне Камунарка^[2]. Пасмяротна рэабілітаваны ў 1955 годзе.

Ушанаванне памяці[правіць | правіць зыходнік]

У яго гонар названы вуліцы ў Мінску і Гродне^[3], пасёлак Славінскі (цяпер вёска Славінск, Петрыкаўскі раён)^[4], пасёлак Славінскі (раней Пуцяты, Слуцкі раён).

Зноскі

↑ Славинский Адам Семенович (1885) (руск.). ru.openlist.wiki.
↑ Славинский (Кочаровский) Адам Семёнович (руск.). Справочник по истории Коммунистической партии и Советского Союза 1898 - 1991.
↑ Гродзенская праўда. NEW PROJECT «Імя тваёй вуліцы». вуліца Славінскага Архівавана 15 красавіка 2018.
↑ ЭГБ 2001, с. 328.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Хацкевіч А. Славінскі (сапр. Качароўскі) Адам Сямёнавіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 14. — С. 499. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0238-5 (т. 14).
Хацкевіч А. Славінскі (сапр. Качароўскі) Адам Сямёнавіч // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 6. Кн. 1: Пузыны — Усая / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 2001. — С. 328. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0214-8.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Славінскі (сапраўднае Качароўскі) Адам Сямёнавіч на сайце анлайн-энцыклапедыі «Беларусь у асобах і падзеях»

[1] Славинский Адам Семенович (1885) (руск.). ru.openlist.wiki.

[2] Славинский (Кочаровский) Адам Семёнович (руск.). Справочник по истории Коммунистической партии и Советского Союза 1898 - 1991.

[3] Гродзенская праўда. NEW PROJECT «Імя тваёй вуліцы». вуліца Славінскага Архівавана 15 красавіка 2018.

[FOOTNOTEЭГБ2001328-4] ЭГБ 2001, с. 328.

[1]

[2]

[3]

[4]

Старшыні Мінскага гарадскога выканаўчага камітэта
БССР	Віктар Яркін (1918—1919) • Казімір Цыхоўскі (1919) • Фрыц Кюсэ (1920—1921) • Адольф Гетнер (1922—1923) • Сяргей Карп (1924) • Адам Славінскі (1924) • Сцяпан Яцкевіч (1924—1929) • Нічыпар Аксючыц (1929—1930) • Іосіф Валодзька (1931—1933) • Антон Каранеўскі (1933—1934) • Емяльян Жуковіч (1934—1937) • Канстанцін Бударын (1940—1941), (1944—1945) • Іван Паромчык (1945—1946) • Канстанцін Длугашэўскі (1946—1954) • Васіль Шарапаў (1954—1968) • Міхаіл Кавалёў (1968—1977) • Генадзь Барташэвіч (1977) • Станіслаў Лукашэвіч (1977—1980) • Георгій Таразевіч (1980—1983) • Валерый Пячэннікаў (1983—1985) • Уладзімір Міхасёў (1985—1990) • Міхаіл Марыніч (1990—1991)
Рэспубліка Беларусь	Аляксандр Герасіменка (1991—1995) • Уладзімір Ярмошын (1995—2000) • Міхаіл Паўлаў (2000—2009) • Мікалай Ладуцька (2010—2014) • Андрэй Шорац (2014—2018) • Анатоль Сівак (2018—2020) • Уладзімір Кухараў (з 2020)