Адольф Юстынавіч Клімовіч

Адольф Юстынавіч Клімовіч
Адольф Юстынавіч Клімовіч
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	20 красавіка 1900
Месца нараджэння	Клюшчаны, Лынтупская воласць[d], Свянцянскі павет, Віленская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці	24 лістапада 1970 (70 гадоў)
Месца смерці	Вільнюс, Вільнюскае гарадское самакіраванне, Літоўская ССР, СССР;
Пахаванне	Клюшчаны;
Грамадзянства	Расійская імперыя; Польская Рэспубліка; СССР;
Альма-матар	Віленская беларуская гімназія (1921); Карлаў універсітэт (1928);
Месца працы	Беларускі інстытут гаспадаркі і культуры; Віленская беларуская настаўніцкая семінарыя[d]; Беларуская крыніца (1917); Беларуская народная самапомач;
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	журналіст, грамадскі дзеяч
Мова твораў	беларуская
Грамадская дзейнасць
Партыя	Беларуская хрысціянская дэмакратыя;
Член у	Аб’яднанне беларускіх студэнцкіх арганізацый;
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Адольф Клімовіч (1900, Клюшчаны Свянцянскага павета Віленскай губерні, цяпер Астравецкі раён Гродзенскай вобласці — 24 лістапада 1970) — беларускі грамадскі дзеяч, журналіст, выдавец.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Удзельнік Беларускай канферэнцыі 1918 года ў Вільні. Адзін з арганізатараў выдання часопіса «Маладое жыццё». Скончыў у 1921 годзе Віленскую беларускую гімназію, у 1928 годзе — Пражскі ўніверсітэт. Падчас вучобы ў Празе кіраўнік аддзела міжнародных зносін Аб’яднання беларускіх студэнцкіх арганізацый (АБСА), удзельнічаў у міжнародных з’ездах і кангрэсах у Рыме, Жэневе і іншых. У 1932—1939 гадах рэдагаваў гаспадарчы часопіс «Самапомач», папулярызаваў ідэі кааперацыі. Дзеяч Беларускай хрысціянскай дэмакратыі. Працаваў у Беларускім інстытуце гаспадаркі і культуры, адначасова выкладаў у Віленскай беларускай настаўніцкай семінарыі.

У снежні 1938 года інжынер Адольф Клімовіч высланы польскімі ўладамі з Вільні як «ненадзейны» элемент. Вярнуўся ў Вільню ў 1939 годзе, прымаў удзел у выданні газеты «Беларуская крыніца» (1939—1940).

У II сусветную вайну працаваў у Беларускай народнай самапомачы ў Лідзе. У 1952 годзе арыштаваны органамі НКУС. 28.2.1953 года ваенным трыбуналам Маскоўскай ваеннай акругі прыгавораны да вышэйшай меры пакарання, у красавіку 1953 года расстрэл заменены 25 гадамі лагераў. У 1956 годзе вярнуўся ў Вільню, склаў біяграфічны слоўнік беларускіх культурных і палітычных дзеячаў (рукапіс зберагаецца ў Цэнтральнай навуковай бібліятэцы АН Беларусі).

Пахаваны ў Клюшчанах.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 4: Кадэты — Ляшчэня / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 1997. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0041-2. — С. 199.
Казлоўскі М. Нашчадак слаўных крывічоў: эцюд да партрэта Адольфа Клімовіча, чалавека і грамадзяніна. — Мінск : Кнігазбор, 2008. — 159 с. — ISBN 978-985-6852-25-4.
Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі. Энцыклапедычны даведнік у 10 тамах (15 кнігах). Т. 1. Абрамовіч—Кушаль. / Укладальнік Л. У. Маракоў. — Смаленск, 2003. — 480 с. — ISBN 985-6374-04-9.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Адольф Клімовіч — pawet.net
«Завербаваць Клімовіча …» // gazetaby.com 18 студзеня 2018