Алесь Асіпенка

Алесь Асіпенка
Алесь Асіпенка
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	7 верасня 1919
Месца нараджэння	Пушкары, Віцебскі павет, Віцебская губерня, РСФСР;
Дата смерці	6 жніўня 1994 (74 гады)
Месца смерці	Мінск, Беларусь;
Грамадзянства	СССР; Беларусь;
Альма-матар	Віцебскі дзяржаўны педагагічны інстытут (1940); Мінскі дзяржаўны педагагічны інстытут імя А. М. Горкага (1955);
Месца працы	Чырвоная змена; Маладосць; Беларусьфільм; Літаратура і мастацтва;
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	пісьменнік, дзіцячы пісьменнік, празаік, сцэнарыст
Мова твораў	беларуская
Грамадская дзейнасць
Член у	Саюз пісьменнікаў СССР;
Прэміі	Літаратурная прэмія імя Івана Мележа (1981) Прэмія Ленінскага камсамола Беларусі (1974)
Узнагароды

Алесь (Аляксандр Харытонавіч) Асіпенка (7 верасня 1919, в. Пушкары, Віцебскі раён — 6 жніўня 1994^[1]) — беларускі пісьменнік, сцэнарыст. Заслужаны работнік культуры БССР (1979).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў сялянскай сям’і. Вучыўся на гістарычным факультэце Віцебскага педагагічнага інстытута (1939—1940). Працаваў настаўнікам у Рудаках пад Віцебскам (1940—1941). У 1942 г. — партызан, памочнік камісара па камсамолу партызанскага атрада № 7 брыгады Аляксея Данукалава на Віцебшчыне. У снежні 1942 г. адпраўлены ў тыл — лячыўся ў шпіталі, вучыўся ў школе партызанскага руху, на партыйна-савецкіх курсах. У 1943 накіраваны на камсамольскую работу ў Горацкі раён Магілеўскай вобл. З 1944 — карэспандэнт, літсупрацоўнік, загадчык аддзела, намеснік рэдактара, з 1952 — рэдактар газеты «Чырвоная змена». У 1955 годзе завочна скончыў Мінскі педагагічны інстытут. У 1953—1972 — загадчык аддзела, адказны сакратар, намеснік галоўнага рэдактара, галоўны рэдактар часопіса «Маладосць». У 1972—1976 гг. — галоўны рэдактар сцэнарнага аддзела кінастудыі «Беларусьфільм», у 1976—1980 — галоўны рэдактар штотыднёвіка «Літаратура і мастацтва». Член СП СССР (з 1957 года).

Творчасць[правіць | правіць зыходнік]

Дэбютаваў апавяданнем у 1945. Аўтар раманаў «Вогненны азімут» (1966), «Непрыкаяны маладзік» (1974, поўнае выд. 1982), «Святыя грэшнікі» (1988). Аўтар зборнікаў апавяданняў і аповесцей «Лёд растае» (1958), «Подых кветак і працы» (1960), «Дарога ў даль» (1962), «Крокі» (1971), «Парогі» (1973), «Абжыты кут» (1964), «Жыта» (1968), «Канец бабінага лета» (1975), «Два дні і дзве ночы» (1977), «Пяцёра адважных» (1985).

Зрабіў літаратурны запіс кнігі А. Дзенісевіча «Орлиное племя» (1970). Аўтар сцэнарыяў мастацкіх фільмаў «Пяцёра адважных» (1971), «Канец бабінага лета» (1982), «Трывогі першых птушак» (1986). Сааўтар сцэнарыяў мастацкіх фільмаў «Ясь і Яніна» (з С. Паляковым, 1974), «Трэцяга не дадзена» (з І. Балгарыным і М. Пяцігорскай, 1980), «Кожны трэці» (з Н. Сафаравым, 1980).

Узнагароджаны ордэнамі Айчыннай вайны I і II ступені, двума ордэнамі Працоўнага Чырвонага Сцяга, «Знак Пашаны» і медалямі. Лаўрэат прэміі Ленінскага камсамола Беларусі (1974) за літаратурны запіс кнігі А. Дзенісевіча «Орлиное племя», Літаратурнай прэміі імя І. Мележа (1981) за раман «Непрыкаяны маладзік».

Бібліяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Выбраныя творы. У 2-х т., 1979;
Выбраныя творы. У 3-х т., 1989—1990.

Зноскі

↑ Знаменитые люди Витебщины Архівавана 5 мая 2009. (руск.)

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Асіпенка Алесь // Беларускія пісьменнікі: Біябібліяграфічны слоўнік. У 6 т. / пад рэд. А. І. Мальдзіса. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 1992—1995.
Асіпенка Алесь // Беларускія пісьменнікі (1917—1990): Даведнік / Склад. А. К. Гардзіцкі. Нав. рэд. А. Л. Верабей. — Мн.: Мастацкая літаратура, 1994. — 653 с.: іл. — 22 000 экз. — ISBN 5-340-00709-X.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Знаменитые люди Витебщины Архівавана 5 мая 2009. (руск.)

[1] Знаменитые люди Витебщины Архівавана 5 мая 2009. (руск.)

[1]