Аляксей I Камнін

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(Пасля перасылкі з Аляксей Камнін)
Аляксей I Камнін
грэч. Ἀλέξιος Α' Κομνηνός
Партрэт імператара Аляксея Камніна з грэчаскага манускрыпта (бібліятэка Ватыкана)
Партрэт імператара Аляксея Камніна з грэчаскага манускрыпта (бібліятэка Ватыкана)
Візантыйскі імператар
4 красавіка 1081 — 15 жніўня 1118
Папярэднік Нікіфар III Ватаніят
Пераемнік Іаан II Камнін

Нараджэнне 1048[1][2][…]
Смерць 15 жніўня 1118(1118-08-15)[3]
Род Камніны
Бацька Іаан Камнін[d]
Маці Ганна Даласіна[d]
Жонка Ірына Дукіня[d][4]
Дзеці Ганна Камніна[5][6], Марыя Камніна[d], Іаан II Камнін, Андронік Камнін[d], Ісак Севастакратар, Еўдакія Камніна[d], Феадора Камніна[d] і Варвара Камніна[d]
Дзейнасць імператар
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Аляксей I Камнін (грэч.: Αλέξιος Α' Κομνηνός) (~104815 жніўня 1118) — імператар візантыйскі (1081–1118).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Паходзіў з правінцыйнай ваеннай арыстакратыі, з яе дапамогаю захапіў уладу. Пераследваў багамілаў, здушыў шматлікія мяцяжы арыстакратыі, адбіў наступ нарманаў на чале з Робертам Гвіскарам, удала ваяваў супраць сельджукаў і печанегаў.

Агульны ваенны і эканамічны заняпад Візантыі (гл. Бітва пад Манзікертам, пасля падзей) вымусіў яго звярнуцца да папы Урбана II па ваенную дапамогу Захаду. Гэты заклік наўпрост прывёў да збору Першага крыжовага паходу.

З дапамогай крыжаносцаў вярнуў Візантыйскай імперыі частку Малой Азіі. У 1108 вымусіў Баэмунда Тарэнцкага, князя Антыёхіі, прызнаць сябе васалам візантыйскага імператара. Аляксей I лічыцца заснавальнікам дынастыі Камнінаў, хоць фактычны пачатак дынастыі паклаў яго дзядзька Ісаак I. Пры яго кіраванні былі ажыццёўлены маштабныя рэформы, дзякуючы якім пачалося Камнінаўскае адраджэнне Візантыйскай імперыі, адзначанае ростам яе ваеннай і эканамічнай моцы.

У той жа час у дні кіравання Аляксея I азначыліся і негатыўныя тэндэнцыі: узмацнілася роля італьянскіх гандлёвых рэспублік у эканамічным жыцці імперыі, пачалося развіццё феадальных адносін, а заняпад дробных ваенных трыманняў нікім не спыняўся. З-за ўзмацнення гэтых працэсаў у 1204 годзе Візантыйская імперыя не змагла аказаць супраціў удзельнікам Чацвёртага крыжовага паходу і ў выніку распалася на некалькі дзяржаў[7].

Продкі[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. Swartz A. Alexius I Comnenus Emperor of the East // Open Library — 2007. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. Emperor of the East Alexius I Comnenus // Faceted Application of Subject Terminology Праверана 9 кастрычніка 2017.
  3. Aleix I Comnè // Gran Enciclopèdia CatalanaGrup Enciclopèdia, 1968.
  4. (unspecified title) Праверана 7 жніўня 2020.
  5. Анна // Энциклопедический лексиконСПб.: 1835. — Т. 2. — С. 317–318.
  6. Анна Комнена // Энциклопедический словарь / под ред. И. Е. АндреевскийСПб.: Брокгауз — Ефрон, 1890. — Т. Iа. — С. 801.
  7. Д. Оболенский. Византийское содружество наций. — с. 228

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]