Ангорскі кот

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(Пасля перасылкі з Ангорская котка)
Ангорскі кот

Ангорскі кот
Паходжанне
Краіна  Турцыя
Год 1973
Класіфікацыя FIFe
Катэгорыя II - semi-longhair
Стандарт TUA
Класіфікацыя WCF
Катэгорыя 2 - Semi-Longhair
Стандарт TUA
Ангорскі кот на Вікісховішчы

Ангорскі кот, або турэцкая ангора — парода хатніх напаўдаўгапоўсных катоў. Атрымана ў Турцыі, а назву атрымала дзякуючы гораду Ангоры (цяпер гэта Анкара).

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Турэцкія ангоры — нашчадкі прыручанага дзікага афрыканскага ката (Felis silvestris lybica).

З Усходняй Анатоліі, якая была на тэрыторыі сучаснай Турцыі, прыручаныя караткашэрсныя каты былі прывезены ў Егіпет, дзе адбылося далейшае адамашненне. У гэтым рэгіёне адбылася мутацыя гена, які адказвае за даўжыню воўны, пасля чаго з’явіліся першыя даўгашэрсныя каты.

Даўгашэрсныя каты былі завезены ў Вялікабрытанію і Францыю з Візантыйскай Анкіры (сучасная Анкара), Сярэдняй Азіі, Персіі і Расіі ў канцы XVI стагоддзя. Ёсць звесткі, што яны з’явіліся ў Еўропе ўжо ў XIV стагоддзі ў перыяд Крыжовых паходаў. Турэцкая ангора была прызнана самастойнай пародай у Еўропе ў пачатку XVII-га стагоддзя.

У 1917 годзе ўрад Турцыі ў супрацоўніцтве з заапаркам Анкары распачаў праграму гадоўлі, каб захаваць нацыянальнае багацце — цалкам белую турэцкую ангору[1]. Гэтая праграма дзейнічае і сёння. У заапарку асабліва цэняцца цалкам белыя ангорскія каты з вачыма рознага колеру, у якіх адно вока блакітнае, а другое — жоўтае[2].

Турэцкія ангоры былі афіцыйна зарэгістраваныя ў 1973 годзе CFA. Аднак да 1978 года рэгістраваліся толькі цалкам белыя ангоры.

На сённяшні дзень ангорскі кот прызнаны міжнароднымі феліналагічнымі арганізацыямі, уключаючы Міжнародную федэрацыю катоў (FIFe).

Знешні выгляд[правіць | правіць зыходнік]

Поўсць напаўдоўгая, вакол галавы — даўжэйшая проці поўсці на целе і ўтварае каўнер. На хвасце гэтаксама поўсць доўгая, сам хвост — доўгі і шырокі, павужаецца ад пачатка да канца. Поўсць часцей за ўсё белая (гэткіх прыгажунь разводзяць у Еўропе). Аднак у Амерыцы эксперыментуюць з рознымі колерамі поўсці. Галава кароткая, шырокая, дадолу звужаецца і з-за гэтага нагадвае трохкутнік. Падбародак моцны, мыска сярэдняй даўжыні, дастаткова вузкая, плаўна акрэсленая[2].

Профіль з вельмі лёгкім пераходам, міндалепадобнымі, злёгку коса пастаўленымі вачыма. Вялікія адкрытыя вушу, якія завостраныя, высокія і даволі блізка адзін да аднаго. Вытанчаная шыя.

Падоўжанае гнуткае цела. Высокія сухія канечнасці з невялікімі, амаль авальнымі лапкамі. Хвост доўгі, завастраецца, апушаны ў форме страусавага пяра. Могуць быць плямкі.

Для катоў чорнага колеру характэрна рудаватае адценне і шэры падшэрстак у вобласці жывата.

Нораў[правіць | правіць зыходнік]

Ангорскія каты моцна любяць сваіх гаспадароў, часта лашчуцца да іх. Нораў у іх крыху флегматычны. Каты гэтай пароды інтэлектуальныя і вельмі дапытлівыя, звычайна вядуць актыўны лад жыцця. Яны заўсёды імкнуцца быць у цэнтры ўвагі, часта ўносяць свой «уклад» у гутарку людзей. Лёгка могуць навучыцца адкрываць дзверы або ўключаць святло[1].

Турэцкія ангоры звычайна не любяць заставацца надоўга ў адзіноце, затое з чалавекам могуць гуляць гадзінамі. Вельмі прыхілістыя, аддаюць перавагу аднаму гаспадару, любяць прыносіць яму прадметы.

Маюць своеасаблівую манеру мовы, часта змяняюць звыклае чалавеку мяўканне на вантробныя гукі, падобныя да варкатання.

Догляд[правіць | правіць зыходнік]

Догляд ангорскіх катоў прасцейшы за догляд персідскіх.

Сярэдняя працягласць жыцця ангорскіх катоў 12-15 гадоў, пры добрым дагляданні яны могуць дажыць да 20 гадоў.

Зноскі

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]