Апошнія носьбіты моў

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі

Галоўная функцыя натуральнай мовы — камунікатыўная. Каб гэтая функцыя захоўвалася, неабходна мець хаця б двух носьбітаў мовы, якія б маглі размаўляць паміж сабой. Калі застаецца адзіны носьбіт мовы, такая мова лічыцца мёртвай.

Зараз налічваецца каля 50 апошніх носьбітаў розных моў.

Храналогія[правіць | правіць зыходнік]

XVII стагоддзе[правіць | правіць зыходнік]

XVIII стагоддзе[правіць | правіць зыходнік]

  • У 1756 годзе памерла Эмерэнтц Шульцэ — апошняя носьбітка палабскай мовы, якая была распаўсюджана на паўночным захадзе Германіі і належала да заходняй групы славянскай моўнай сям’і.
  • У 1777 годзе памерла Долі Пентрыт — апошняя паўнавартасная носьбітка корнскай мовы і адначасова апошні чалавек, для якога гэтая мова была роднай (але гэтыя звесткі асобнымі навукоўцамі аспрэчваюцца).

XIX стагоддзе[правіць | правіць зыходнік]

XX стагоддзе[правіць | правіць зыходнік]

XXI стагоддзе[правіць | правіць зыходнік]

Спіс жывых апошніх носьбітаў моў[правіць | правіць зыходнік]

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. Mutsun Language Foundation(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 4 студзеня 2009. Праверана 8 лютага 2014.
  2. Скончалась последняя носительница одного из древнейших языков (руск.)
  3. В Канаде умер последний носитель ливского языка (руск.)