Рот у выглядзе касой шчыліны, накіраванай угару, ніжняя сківіца троху выдаецца наперад. Паміж брушным і анальным плаўніком кіль, не пакрыты луской толькі блізу анальнай адтуліны. Анальны плаўнік складаецца мінімум з 13 промняў. Бакавая лінія ніжэй за сярэднюю лінію цела. Жабравыя тычынкі доўгія і густыя. Лоб і спіна цёмныя з зеленаватым адценнем, бакі і бруха серабрыстыя. Плаўнікі (акрамя хваставога) ля падставы ружовыя, па краях шэрыя. Ад каспійскай шамаі адрознівацца ніжэйшым целам. Даўжыня да 29 см.
Жыве і нерастуе ў моры. Палавой сталасці самцы дасягаюць ва ўзросце 2-5 гадоў пры даўжыні цела 15 см, а саміцы — ад 2 да 6 гадоў пры даўжыні 17 см. Нераст у прыбярэжных зонах, звычайна на камяністым грунце, радзей на пясчаным, часам ікра прыклейваецца да каранёў плывучых курцін трыснягу. Асобіны, якія скончылі нераст, выходзяць у адкрытае мора і інтэнсіўна харчуюцца бакаплавамі і кукалкамі матыля. Ноччу шамая прабывае ў верхніх пластах вады, днём спускаецца на глыбіню.
Раней — невялікае, лавілі шамаю невадамі, сеткамі[2]. Пазней стала каштоўнай прамысловай рыбай. У раўнінных вадасховішчах мае мясцовае прамысловае значэнне[1].
↑В. Д. Лебедев, В. Д. Спановская, К. А. Савваитова, Л. И. Соколов, Е. А. Цепкин. Рыбы СССР. Под ред. Г. В. Никольского и В. А. Григораш. — М., изд-во «Мысль», 1969—447 с.
