Арцём Алегавіч Булойчык

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Булойчык.
Футбол
Арцём Булойчык
Поўнае імя Арцём Алегавіч Булойчык
Нарадзіўся 16 чэрвеня 1992(1992-06-16)[1] (31 год)
Грамадзянства  Беларусь
Рост 177 см
Вага 72 кг
Пазіцыя паўабаронца
Інфармацыя пра клуб
Клуб Расія Балтыка
Пасада трэнер
Клубная кар’ера[* 1]
2009—2012 Беларусь Дынама (Мінск) 8 (0)
2012 →  Беларусь Дынама-2 (Мінск) 1 (0)
2013 Беларусь Мінск 12 (0)
2014 Беларусь Бяроза-2010 7 (0)
2015 Латвія 1625 Ліепая 13 (10)
2015 Беларусь Дняпро (Магілёў) 13 (2)
2016 Беларусь Прамень (Мінск) 9 (3)
2016 Беларусь Тарпеда (Мінск) 11 (1)
2017—2018 Беларусь Прамень (Мінск) 50 (4)
2019 Беларусь НФК (Мінск) 11 (1)
2020 Беларусь Гомель 11 (0)
Нацыянальная зборная[* 2]
2008—2009 Беларусь Беларусь (да 17) 6 (3)
2010—2011 Беларусь Беларусь (да 19) 6 (0)
2012 Беларусь Беларусь (да 21) 2 (0)
Трэнерская кар’ера
2021—2022 Беларусь Віцебск трэнер
2022— Расія Балтыка (Калінінград) трэнер
  1. ↑ Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў, адкарэктавана станам на 9 чэрвеня 2022.
  2. ↑ Колькасць гульняў і галоў за нацыянальную зборную ў афіцыйных матчах, адкарэктавана станам на 20 лістапада 2017

Арцём Булойчык (нар. 16 чэрвеня 1992, Бабруйск) — беларускі футбаліст (паўабаронца) і трэнер. У цяперашні час працуе трэнерам у расійскім клубе «Балтыка» з Калінінграда.

Клубная кар’ера[правіць | правіць зыходнік]

З 2009 года выступаў за дубль мінскага «Дынама». У 2010 годзе прыцягваўся да асноўнай каманды, гуляў у Лізе Еўропы. Сезон 2012 прапусціў з-за траўмы.

У красавіку 2013 года перайшоў у «Мінск». Не здолеў замацавацца ў асноўным складзе, звычайна выхадзіў на замену. У студзені 2014 года пакінуў мінскі клуб.

У сакавіку 2014 стаў іграком «Бярозы-2010»[2]. Другую палову сезона 2014 прапусціў з-за траўмы.

У лютым 2015 года знаходзіўся на праглядзе ў «Гомелі», па выніках якога клуб не стаў прапаноўваць паўабаронцу кантракт[3]. У выніку, у красавіку 2015 года Булойчык далучыўся да клуба Першай лігі Латвіі «1625 Ліепая»[4].

У жніўні вярнуўся ў Беларусь, стаўшы іграком першалігавага «Дняпра»[5]. Быў іграком асноўнага складу ў другой палове сезона 2015. У пачатку 2016 года разам з камандай рыхтаваўся да новага сезона, але ў красавіку, за тыдзень да пачатку чэмпіянату, кантракт з клубам быў разарваны[6], і Арцём папоўніў склад «Промня». У ліпені 2016 года перайшоў у іншы сталічны клуб — «Тарпеда»[7], у снежні таго ж года па заканчэнні кантракта пакінуў «Тарпеда»[8].

У пачатку 2017 трэніраваўся разам з бабруйскай «Белшынай», а ў сакавіку зноў далучыўся да «Промня» і неўзабаве падпісаў кантракт[9]. У якасці трывалага іграка асновы дапамог камандзе выйсці ў Вышэйшую лігу. Сезон 2018 пачынаў у стартавым складзе, аднак са жніўня страціў месца ў аснове.

У студзені 2019 года пакінуў «Прамень»[10] і неўзабаве падпісаў кантракт з НФК[11]. Першую палову сезона 2019 прапусціў з-за траўмы, з ліпеня стаў з’яўляцца на полі, чаргуючы выхады ў стартавым складзе і на замену.

У студзені 2020 года падпісаў кантракт з «Гомелем»[12]. У жніўні таго ж года пакінуў клуб[13].

Міжнародная кар’ера[правіць | правіць зыходнік]

Выступаў за моладзевую зборную Беларусі на Кубку Садружнасці 2012 у Санкт-Пецярбургу, правёў 2 матчы.

Трэнерская кар’ера[правіць | правіць зыходнік]

У другой палове 2020 года, завяршыўшы кар’еру, працаваў трэнерам у структуры «Энергетыка-БДУ». У студзені 2021 года ўвайшоў у трэнерскі штаб асноўнай каманды «Віцебска»[14], таксама ўзначальваў рэзервовую каманду. Пакінуў віцебскі клуб у чэрвені 2022 года[15] і хутка далучыўся да калінінградскай «Балтыкі»[16].

У лістападзе 2023 года атрымаў трэнерскую ліцэнзію катэгорыі A[17].

Дасягненні[правіць | правіць зыходнік]

Статыстыка выступленняў[правіць | правіць зыходнік]

Сезон Дывізіён Клуб Краіна Матчы Галы
2009 дубль Дынама Беларусь 18 1
2010 Д1 Дынама Беларусь 8 0
2011 дубль Дынама Беларусь 26 3
2012 Д3 Дынама-2 Беларусь 1 0
2013 Д1 Мінск Беларусь 12 0
2014 Д2 Бяроза-2010 Беларусь 7 0
2015 (1) Д2 1625 Ліепая Латвія 13 10
2015 (2) Д2 Дняпро Беларусь 13 2
2016 (1) Д2 Прамень Беларусь 9 3
2016 (2) Д2 Тарпеда Беларусь 11 1
2017 Д2 Прамень Беларусь 30 4
2018 Д1 Прамень Беларусь 20 0
2019 Д2 НФК Беларусь 11 1
2020 (1) Д2 Гомель Беларусь 11 0

Крыніцы[правіць | правіць зыходнік]

  1. ↑ Artem Buloychik // Transfermarkt — 2000. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ Артём Булойчик перешел в "Березу-2010" (руск.). football.by (25 сакавіка 2014). Праверана 13 лютага 2024.
  3. ↑ «Гомель» приостановил сотрудничество с Булойчиком (руск.)(недаступная спасылка). offside.by (22 лютага 2015). Архівавана з першакрыніцы 25 снежня 2015.
  4. ↑ С амбициями, но без четко сформулированных целей (9) (руск.)(недаступная спасылка). rus.liepajniekiem.lv (2 красавіка 2015). Архівавана з першакрыніцы 25 снежня 2015.
  5. ↑ Булойчик перешел в «Днепр» (руск.). by.tribuna.com.
  6. ↑ "Днепр" расторг контракты с Булойчиком, Андросовым и Купцовым (руск.). football.by (12 красавіка 2016). Праверана 13 лютага 2024.
  7. ↑ Доценко, Францкевич и Булойчик перешли в минское «Торпедо», Кротов и еще 5 футболистов покинули клуб (руск.). by.tribuna.com.
  8. ↑ ЗМЕНЫ Ў СКЛАДЗЕ ТАРПЕДА (недаступная спасылка). Афіцыйны сайт мінскага «Тарпеда» (1 снежня 2016). Архівавана з першакрыніцы 29 студзеня 2018.
  9. ↑ «Луч» подписал контракт с Булойчиком (руск.). Афіцыйны сайт мінскага «Промня» (13 сакавіка 2017). Архівавана з першакрыніцы 4 мая 2017.
  10. ↑ Булойчик покинул "Луч" (руск.). football.by (14 студзеня 2019). Праверана 13 лютага 2024.
  11. ↑ Булойчик стал игроком НФК (руск.). football.by (31 студзеня 2019). Праверана 13 лютага 2024.
  12. ↑ Булойчик стал игроком "Гомеля" (руск.). football.by (20 студзеня 2020). Праверана 13 лютага 2024.
  13. ↑ Булойчик покинул "Гомель" (руск.). football.by (12 жніўня 2020). Праверана 13 лютага 2024.
  14. ↑ Сосницкий, Грищенко и Булойчик вошли в тренерский штаб "Витебска" (руск.). football.by (14 студзеня 2021). Праверана 13 лютага 2024.
  15. ↑ Футбол. Артем Булойчик покинул тренерский штаб "Витебска" (руск.)(недаступная спасылка). pressball.by (6 чэрвеня 2022). Архівавана з першакрыніцы 6 чэрвеня 2022. Праверана 7 чэрвеня 2022.
  16. ↑ Тренер Артем Булойчик сменил "Витебск" на "Балтику". Антон Михашенок также покинул команду (руск.). football.by (9 чэрвеня 2022). Праверана 13 лютага 2024.
  17. ↑ Дипломы УЕФА категории "А" вручены 24 специалистам (руск.). football.by (13 лістапада 2023). Праверана 13 лютага 2024.
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Арцём_Алегавіч_Булойчык&oldid=4676143"