Асака Дэвела
| Асака Дэвела | |||||||||||||||||||
 Агульны выгляд расліны, Чэхія | |||||||||||||||||||
| Навуковая класіфікацыя | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
прамежныя рангі
| |||||||||||||||||||
| Міжнародная навуковая назва | |||||||||||||||||||
|
Carex davalliana Smith., 1800 | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Асака Дэвела (Carex davalliana) — шматгадовая травяністая расліна, від роду Асака (Carex) сямейства Асаковыя (Cyperaceae).
Батанічнае апісанне[правіць | правіць зыходнік]
 | ||||||||||
Батанічная ілюстрацыя Якаба Штурма з кнігі «Deutschlands Flora in Abbildungen», 1796
2 — Carex davalliana | ||||||||||
 | ||||||||||
Жаночае суквецце, Унтэрфранкен, Германія
| ||||||||||
Шматгадовая двухдомная травяністая расліна са шматлікімі шурпатымі рабрыстымі прамастойнымі сцёбламі вышынёй 10-50 см[3], якія знізу абкружаны карычнева-цёмна-бурымі ліставымі похвамі. Утварае шчыльныя дзярнінкі.
Ліставыя пласцінкі шчацінападобныя, карацейшыя за сцябло. Каласок адзінкавы, тычынкавы ці песцікавы (расліны двухдомныя), вельмі рэдка андрагіны (з 1-2 песцічнымі кветкамі ля аснавання). Тычынкавыя каласкі 1,2-2,5 см даўжынёй[3], вузка-цыліндрычныя; лускі даўгавата-яйкападобныя, залаціста-іржавыя. Песцікавыя каласкі з 7-15 мяшочкамі, 0,8-2 см даўжынёй[3], даўгавата-цыліндрычныя, друзлыя. Лускі яйкападобныя, вострыя, па краі шырока-перапончатыя або іржавыя, карацей мяшочкаў. Мяшэчкі яйкападобна-ланцэтападобныя, няроўна-дваякапукатыя, тонка-скурыстыя, (3[3])3,7—4,3(4,5) мм даўжынёй, спелыя гарызантальна ці ўніз адхіленыя, з тонкімі жылкамі, з патоўшчанымі краямі, на кароткай ножцы, з шурпатым, рэдка гладкім, цэльны, коса ўсечаным, доўгім, большай часткай выгнутым носікам, каштанава-бурыя. Лычыкаў 2.
Плод пры аснаванні без восевага прыдатка. Цвіце ў красавіку-чэрвені, плоданасіць у маі-ліпені.
Лік храмасом 2n = 46.
Від апісаны з Англіі.
Пашырэнне[правіць | правіць зыходнік]
Сярэднееўрапейскі лугавы рэліктавы від.
Пашырэнне: Атлантычная, Цэнтральная і Паўднёвая (рэдка) Еўропа; Прыбалтыка; Еўрапейская частка Расіі: Ленінградская вобласць (наваколлі Гатчыны на поўнач ад Гатчынскага парку); Украіна: Карпаты, Валынская вобласць; Беларусь: Віцебская вобласць.
Знаходзіцца ў Беларусі ў асобных лакалітэтах за ўсходняй мяжой арэала. Месцы росту: сырыя і забалочаныя лугі з крыніцамі балоты. Аддае перавагу багатай карбанатамі глебе. Расце адзіночнымі купінамі і невялікімі групамі.
Асаблівасці біялогіі[правіць | правіць зыходнік]
Цвіце ў канцы красавіка — пачатку мая, пладаносіць у чэрвені. Насенне (2-4) завязваецца на адным генератыўным парастку. Размнажэнне пераважна насеннае, радзей вегетатыўнае.
Зноскі
- ↑ Ужываецца таксама назва Пакрытанасенныя.
- ↑ Пра ўмоўнасць аднясення апісванай у гэтым артыкуле групы раслін да класа аднадольных гл. раздзел «Сістэмы APG» артыкула «Аднадольныя».
- ↑ а б в г Кречетович В. И. Род 235. Осока — Carex // Флора СССР. В 30-ти томах / Главный редактор акад. В. Л. Комаров; Редактор тома Б. К. Шишкин. — М.—Л.: Издательство Академии Наук СССР, 1935. — Т. III. — С. 165. — 636 + XXV с. — 5 175 экз.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
|
Гэты від занесены ў Чырвоную кнігу Беларусі і ахоўваецца законам. I катэгорыя (CR) |
- Егорова Т.В. Осоки (Carex L.) России и сопредельных государств (в пределах бывшего СССР). — СПб, Сент-Луис: Санкт-Петербургская ГХФА и Миссурийский ботанический сад, 1999. — С. 603. — 772 с.
- Кречетович В. И. Род 235. Осока — Carex // Флора СССР. В 30-ти томах / Главный редактор акад. В. Л. Комаров; Редактор тома Б. К. Шишкин. — М.—Л.: Издательство Академии Наук СССР, 1935. — Т. III. — С. 165. — 636 + XXV с. — 5 175 экз.
- Чырвоная кніга Рэспублікі Беларусь: Рэдкія і тыя, што знаходзяцца пад пагрозай знікнення віды жывёл і раслін. Мн.: БелЭн, 1993. ISBN 5-85700-095-5
Таксанамія |
|---|
