Балістычны каэфіцыент
Балістычны каэфіцыент (B.C.) — размерная велічыня, роўная здабытку каэфіцыента супраціўлення аэрадынамічных сіл і характэрнай плошчы, падзеленаму на масу цела.
B.C. — асноўны паказчык для куль і артылерыйскіх снарадаў.
Вызначэнне[правіць | правіць зыходнік]
Паняцце «балістычнага каэфіцыента» ўводзяць пры вылічэнні аналітычнага выразу для паскарэння сілы супраціўлення паветра, якая адмоўна адбіваецца на хуткасці снарада.
У спрошчаным выглядзе гэта паказваюць як:
дзе:
- — балістычны каэфіцыент;
- — калібр снарада ў метрах;
- — маса снарада ў кілаграмах;
- — каэфіцыент аэрадынамічнай формы снарада, які з’яўляецца адносінамі аэрадынамічных функцый разгляданай кулі (снарада) і кулі, прынятай за эталон.
Папярочная нагрузка[правіць | правіць зыходнік]
Калі вядзецца пра стралковую зброю, балістычны каэфіцыент вызначаюць праз так званую «папярочную нагрузку» снарада:
Чым больш гэтая нагрузка, тым больш выгадны снарад у балістычным разуменні і тым ніжэй велічыня яго «балістычнага каэфіцыента».
Якасна гэта азначае, што два розныя снарады з роўнымі балістычным каэфіцыентамі падвяргаюцца ўздзеянню аднолькавага набору сіл (які складаецца з сілы цяжару і сілы лабавога супраціўлення), якія ўздзейнічаюць на снарады ў аднолькавай меры. Больш нізкае значэнне балістычнага каэфіцыента азначае больш нізкае супраціўленне паветра пры палёце снарада (і наадварот).
Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]
Каб мець магчымасць параўнаць эфектыўнасць розных куль, прадказваць іх траекторыю, амерыканскім палкоўнікам Ігналсам быў распрацаваны матэматычны інструмент, які быў названы B.C. (балістычны каэфіцыент).
У 1881 годзе, у Германіі, збройнік Круп узяў некалькі тысяч куль аднолькавай формы і памераў (з вялікай дакладнасцю) ступень іх запавольвання (страту хуткасці) і зніжэння траекторыі. Сярэднестатыстычную кулю ён назваў «стандартнай», а яе B.C. быў прыняты за 1.