Балістычны каэфіцыент

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі

Балістычны каэфіцыент (B.C.) — размерная велічыня, роўная здабытку каэфіцыента супраціўлення аэрадынамічных сіл і характэрнай плошчы, падзеленаму на масу цела.

B.C. — асноўны паказчык для куль і артылерыйскіх снарадаў.

Вызначэнне[правіць | правіць зыходнік]

Паняцце «балістычнага каэфіцыента» ўводзяць пры вылічэнні аналітычнага выразу для паскарэння сілы супраціўлення паветра, якая адмоўна адбіваецца на хуткасці снарада.

У спрошчаным выглядзе гэта паказваюць як:

дзе:

 — балістычны каэфіцыент;
 — калібр снарада ў метрах;
 — маса снарада ў кілаграмах;
 — каэфіцыент аэрадынамічнай формы снарада, які з’яўляецца адносінамі аэрадынамічных функцый разгляданай кулі (снарада) і кулі, прынятай за эталон.

Папярочная нагрузка[правіць | правіць зыходнік]

Калі вядзецца пра стралковую зброю, балістычны каэфіцыент вызначаюць праз так званую «папярочную нагрузку» снарада:

Чым больш гэтая нагрузка, тым больш выгадны снарад у балістычным разуменні і тым ніжэй велічыня яго «балістычнага каэфіцыента».

Якасна гэта азначае, што два розныя снарады з роўнымі балістычным каэфіцыентамі падвяргаюцца ўздзеянню аднолькавага набору сіл (які складаецца з сілы цяжару і сілы лабавога супраціўлення), якія ўздзейнічаюць на снарады ў аднолькавай меры. Больш нізкае значэнне балістычнага каэфіцыента азначае больш нізкае супраціўленне паветра пры палёце снарада (і наадварот).

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Каб мець магчымасць параўнаць эфектыўнасць розных куль, прадказваць іх траекторыю, амерыканскім палкоўнікам Ігналсам быў распрацаваны матэматычны інструмент, які быў названы B.C. (балістычны каэфіцыент).

У 1881 годзе, у Германіі, збройнік Круп узяў некалькі тысяч куль аднолькавай формы і памераў (з вялікай дакладнасцю) ступень іх запавольвання (страту хуткасці) і зніжэння траекторыі. Сярэднестатыстычную кулю ён назваў «стандартнай», а яе B.C. быў прыняты за 1.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]