Барон

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі

Баро́н (ад познелац.: baro - слова франкскага паходжання з першапачатковым значэннем — чалавек, мужчына) — у сярэдневяковай феадальнай Заходняй Еўропе буйны валадарны дваранін і феадальны сеньёр, непасрэдны васал караля, пазней проста ганаровы дваранскі тытул (жанчына — баранеса). Напрыклад, тытул барона ў Англіі (дзе ён захоўваецца і дагэтуль) — гэта тытул малодшага пэра, і размяшчаецца ў іерархічнай сістэме ніжэй тытула віконта, займаючы апошняе месца ў іерархіі тытулаў вышэйшага дваранства (пэраў); у Германіі гэты тытул стаяў ніжэй графскага.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]