Брэст-Літоўская чыгунка
Брэст-Літо́ўская чыгу́нка — сетка чыгуначных ліній ў 1939—1951 гадах, якая звязвала БССР з Заходняй Еўропай, Літвой і Украінай і абслугоўвала Баранавіцкую, Брэсцкую, Гродзенскую, Маладзечанскую, Палескую і Пінскую вобласці. Уключала такія чыгуначныя лініі, як Высока-Літоўск — Ковель, Брэст — Жыткавічы, Баранавічы — Слуцк, Брэст — Негарэлае, Гродна — Ліда — Маладзечна, Андрэевічы — Баранавічы, Стасілаў — Баранавічы — Лунінец і іншыя. Агульная даўжыня чыгуначных ліній станам на 1950 год складала 1145 кіламетраў і 600 кіламетраў вузкакалейных ліній. Упраўленне чыгункі размяшчалася ў Баранавічах. Друкаваны орган з 1940 года — газета «Сталинский маршрут». У 1951 годзе аб’яднана з Мінскім аддзяленнем Заходняй чыгункі ў Мінскую чыгунку[1].
Зноскі
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Брэст-Літоўская чыгунка // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 3: Беларусы — Варанец / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1996. — Т. 3. — С. 287. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0068-4 (т. 3).
- Брэст-Літоўская чыгунка // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 2: Беліцк — Гімн / Рэдкал.: Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 1994. — С. 87. — 20 000 экз. — ISBN 5-85700-142-0.