Ваенны саветнік (Расійская імперыя)

Ваенны саветнік — стацкі класны чын VI класа ў Табелі аб рангах. У пачатку XX стагоддзя практычна не прысвойваўся. Правам прысваення дадзенага чыну карысталіся выключна вайсковы міністр, галоўнаўпраўляючы марскім міністэрствам (адміралцействам) і камандуючыя асобнымі ваенізаванымі карпусамі.

Па статуце быў ніжэй за стацкага саветніка і вышэй за надворнага саветніка, тытулаваўся «ваша высокаблагароддзе». Быў роўны па прававым становішчы калежскаму саветніку, аднак даваў шэраг прывілеяў, збліжаўшых яго па статусе са званнем палкоўніка. Па дадзеным чыне надавалася нашчадкавае дваранства, для атрымання якога ў іншых грамадзянскіх ведамствах з 1845 года трэба было выслужыць чын стацкага саветніка (з 1856 года — сапраўднага стацкага саветніка), службовец мог быць прадстаўлены да ордэна за вайсковыя заслугі (гэта значыць з мячамі, мячамі і бантам). Акрамя таго, ваенныя саветнікі маглі вырабляцца як у стацкія саветнікі, так і ў генерал-маёры, гэта значыць праз адзін клас, у тым ліку і ў парадку заахвочвання — пры адстаўцы, што было недаступна калежскім саветнікам вайсковага ведамства. Некаторы час існаваў таксама чын ваеннага советніка V класа (тытулаваўся «ваша высакароддзе»), які з'явіўся з-за жадання вайсковых службоўцаў захаваць перавагі чыну ваеннага саветніка (асабліва — магчымасць вытворчасці ў генералы) пры вытворчасці ў наступны чын стацкага саветніка. У яго жа вырабляліся пазней і некаторыя тэхнічныя спецыялісты з ліку штаб-афіцэраў, напрыклад штаб-афіцэры корпуса інжынераў-механікаў адміралцейства, у тым выпадку, калі яны мелі права на паскораную вытворчасць у чын або званне IV класа (пасля ўсяго трох гадоў выслугі).

Апроч вайсковага ведамства чын ваеннага саветніка некаторы недоўгачасовы час выкарыстоўваўся і ў некаторых іншых ведамствах, напрыклад у дэпартаменце паліцыі міністэрства ўнутраных спраў, а таксама ў некаторых ваенізаваных карпусах.

Гл. таксама

• Ваенны саветнік (спецыяліст)