Церуха

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(Пасля перасылкі з Вёска Церуха)
Вёска
Церуха
Краіна
Вобласць
Раён
Сельсавет
Каардынаты
Першая згадка
Насельніцтва
783 чалавекі (2004)
Часавы пояс
Тэлефонны код
23(2)
Паштовы індэкс
247003
Аўтамабільны код
3
СААТА
3210876066
Церуха на карце Беларусі ±
Церуха (Беларусь)
Церуха
Церуха (Гомельская вобласць)
Церуха

Церуха́[1] (трансліт.: Cierucha, руск.: Терюха) — вёска ў прыгараднай зоне, на рацэ Церуха́[2], за 21 км на поўдзень ад Гомеля, 3 км ад чыгуначнай станцыі Цяруха, на аўтадарозе Гомель — Чарнігаў. Цэнтр Цярухскага сельсавета.

Інфраструктура[правіць | правіць зыходнік]

Сярэдняя школа, Дом культуры, бібліятэка, медыцынская амбулаторыя, аддзяленне сувязі, кафэ, крама, комплексны прыёмны пункт. Каля вёскі кемпінг для аўтатурыстаў (зачынены), мужчынскі манастыр і дом для састарэлых.

Славутасці[правіць | правіць зыходнік]

Вуліцы[правіць | правіць зыходнік]

  • Валогіна
  • Кааператыўная
  • Чырвонаармейская
  • Новая
  • Перамогі
  • Пушкіна
  • Савецкая
  • Стаханаўская

Насельніцтва[правіць | правіць зыходнік]

  • 1773 — 20 двароў.
  • 1798 — 178 жыхароў.
  • 1816 — 47 двароў, 217 жыхароў.
  • 1834 — 54 двары, 460 жыхароў.
  • 1885 — 112 двароў, 669 жыхароў.
  • 1897 — 147 двароў, 894 жыхары (паводле перапісу).
  • 1909 — 182 двары, 1174 жыхары.
  • 1926 — 239 двароў.
  • 1959 — 834 жыхары (паводле перапісу).
  • 2003 — 272 двары, 809 жыхароў[2].
  • 2004 — 270 двароў, 783 жыхары.

Вядомыя асобы[правіць | правіць зыходнік]

  • Васіль Ермакоў (1845—1922) — член-карэспандэнт Пецярбургскай Акадэміі навук, з 1899 г. — заслужаны прафесар
  • Валянціна Іванаўна Урублеўская (нар. 1936) — беларуская спецыялістка ў галіне тэхналогіі і абсталявання дрэваапрацоўчых вытворчасцей, матэрыялазнаўства ў машынабудаванні.

Памятныя мясціны[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гомельская вобласць: нарматыўны даведнік / Н. А. Багамольнікава і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2006. — 382 с. ISBN 985-458-131-4 (DJVU).
  2. а б в Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 17: Хвінявічы — Шчытні / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2003. — Т. 17. — 512 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0279-2 (т. 17). — С. 107.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]