Талька (вёска)

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(Пасля перасылкі з Вёска Талька)
Вёска
Талька
Чыгуначная казарма пры станцыі, пач. XX ст.
Чыгуначная казарма пры станцыі, пач. XX ст.
Краіна
Вобласць
Раён
Сельсавет
Каардынаты
Першая згадка
1833
Вышыня цэнтра
143 м[1]
Насельніцтва
  • 345 чал. (2010)
Часавы пояс
Тэлефонны код
+375 1713
Паштовы індэкс
222813
Аўтамабільны код
5
Талька на карце Беларусі ±
Талька (вёска) (Беларусь)
Талька (вёска)
Талька (вёска) (Мінская вобласць)
Талька (вёска)

Та́лька[2] (трансліт.: Taĺka, руск.: Талька) — вёска ў Пухавіцкім раёне Мінскай вобласці, на рацэ Тальцы. Уваходзіць у склад Блужскага сельсавета. Месціцца за 19 км на паўднёвы ўсход ад Мар’інай Горкі, 73 км ад Мінска, на рацэ Талька.

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Ранняя гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Талька, сям’я чыгуначніка Антоненкі. Пач. XX ст.

На паўднёва-ўсходняй ускраіне вёскі месціцца курганны могільнік (мясцовыя назвы — Турэцкія магілы, Французскія магілы).

Упершыню Талька ўпамінаецца 1833 годзе ў сувязі з ліквідацыяй уладамі Расійскай імперыі францішкаскага кляштара місіянераў у Смілавічах. Было загадана прадаць маёмасць кляштара, а на торг, сярод іншых, прыехаў купец-яўрэй з Талькі Ёсель Ёселевіч[3].

Пасля адкрыцця ў 1873 годзе руху на ўчастку Вілейка — Бабруйск Лібава-Роменскай чыгункі вёска пачала развівацца і расці ў сувязі з адкрыццём чыгуначнай станцыі.

У 1885 годзе ў Амяльнянскай воласці Ігуменскага павета Мінскай губерні. Паводле перапісу 1897 года былі чыгуначная станцыя на 4 двары, у пасёлку 15 двароў, была крама. Паводле перапісу 1917 года апрача чыгуначнай станцыі і пасёлка была лясная старожка.

Найноўшы час[правіць | правіць зыходнік]

З канца лютага 1918 года тэрыторыя акупаваная войскамі Германскай імперыі. 25 сакавіка 1918 года згодна з Трэцяй Устаўной граматай абвяшчалася часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. Жыхары Амяльнянскай воласці накіроўвалі звароты ў Народны сакратарыят Беларусі са скаргамі на дзеянні нямецкіх акупацыйных улад[4]. У снежні 1918 года занята Чырвонай Арміяй, з 1 студзеня 1919 года ў адпаведнасці з пастановай І з’езда КП(б) Беларусі яна ўвайшла ў склад Савецкай Беларусі, з 27 лютага 1919 года — у ЛітБел ССР. У час польска-савецкай вайны ў жніўні 1919 — ліпені 1920 гадоў пад акупацыяй Польшчы (Мінская акруга ГУУЗ).

З 31 ліпеня 1920 года ў Беларускай ССР. У 1921 годзе пабудаваны паравы млын, адкрыта школа 1-й ступені, працавала цыркулярка, кравецкая майстэрня. З 20 жніўня 1924 года цэнтр Талькаўскага сельсавета Пухавіцкага раёна Менскай акругі (да 26 ліпеня 1930), з 20 лютага 1938 года ў Менскай вобласці. У 1933 годзе былі млын, вытворчая арцель па рамонце і шыцці адзення і абутку «Аб’яднаная праца».

У Другую сусветную вайну з канца чэрвеня 1941 года да 2 ліпеня 1944 года вёска пад акупацыяй Германіі. З 20 па 22 верасня 1941 года ў лесе каля Талькі нацысцкай адміністрацыяй было расстраляна мірнае яўрэйскае насельніцтва Талькі. У ваколіцах вёскі дзейнічала антыфашысцкае падполле. У кастрычніку 1942 года савецкія партызаны брыгад «Полымя» і імя І. В. Сталіна ўзарвалі тут чыгуначны мост цераз раку Талька, рух на чыгунцы быў спынены на 10 сутак.

Да 30 кастрычніка 2009 года вёска ўваходзіла ў склад і была цэнтрам Талькаўскага сельсавета[5].

Насельніцтва[правіць | правіць зыходнік]

  • 1897 год — 15 двароў, 69 жыхароў; чыгуначная станцыя, 4 двары, 40 жыхароў
  • 1908 год — 717 жыхароў; чыгуначная станцыя, 7 двароў, 61 жыхар
  • 1917 год — 66 двароў, 326 жыхароў; чыгуначная станцыя, 7 двароў; лясная старожка, 6 жыхароў
  • 1960 год — 921 жыхар
  • 2002 год — 443 жыхары, 213 двароў
  • 2007 год — 403 жыхары
  • 2010 год — 345 жыхароў
  • 2012 год — 345 жыхароў

Рэлігія[правіць | правіць зыходнік]

У вёсцы ёсць Свята-Пакроўская царква, якая месціцца ў будынку былой крамы.

Сімвалы[правіць | правіць зыходнік]

Неафіцыйны герб Талькі

У якасці неафіцыйнага геральдычнага знака Талькі выкарыстоўваецца герб, прыдуманы ў 2004 годзе вучнямі Талькаўскай сярэдняй школы падчас падрыхтоўкі да свята «Наш край». Апісанне: у белым полі «нямецкага» шчыта пасярэдзіне намалявана чорная падкова[6].

Культура і грамадства[правіць | правіць зыходнік]

Каля Талькі праводзіцца штогадовы беларускі музычны фестываль «Талькаўскі фэст».

  • Талькаўская сельская бібліятэка. У 1917 годзе у прыватным доме была адкрыта хата-чытальня. Перад вайной хату-чытальню змяніла больш багатая бібліятэка, для якой было пабудавана адбыловае памяшканне. У Другую сусветную вайну знішчаны ўсе кнігі, захаваліся толькі тыя, што засталіся на руках у чытачоў. З іх і пачаў фарміравацца кніжны фонд бібліятэкі. 8 сакавіка 1949 года быў падпісаны загад № 4 аддзела культуры Пухавіцкага раённага Савета «Аб адкрыцці Талькаўскай хаты-чытальні».
  • Дзейнічае палац культуры

Сацыяльная сфера[правіць | правіць зыходнік]

Ахова здароўя[правіць | правіць зыходнік]

  • Бальніца (1950)
  • Дзіцячы аздараўленчы лагер «Лясная казка» (1971). Першая назва «Гайдаравец»[7].

Адукацыя[правіць | правіць зыходнік]

Эканоміка[правіць | правіць зыходнік]

  • У вёсцы месціцца талькаўскае лясніцтва
  • Аграсядзіба «Талькаўскія сцежкі» [8].
  • Аддзяленне пошты

Чыгунка[правіць | правіць зыходнік]

Праз тэрыторыю вёскі праходзіць Мінскае аддзяленне Беларускай чыгункі Мінск — Гомель. Знаходзіцца станцыя Талька

Славутасці[правіць | правіць зыходнік]

Стары дом каля чыгуначнай станцыі
Лядоўня 1913 года пры чыгуначнай станцыі
  • Курганны могільнік, на паўднёва-ўсходняй ускраіне вёскі
  • Мемарыяльная дошка ў памяць пра Якуба Коласа
  • Помнік загінулым савецкім салатам і партызанам Другой сусветнай вайны
  • Магіла сяржанта Емяльянава і партызана з Чэхіі Вільяма Гамулы (1924—1944)
  • Чыгуначная казарма пачатку XX стагоддзя
  • Мемарыяльны знак на месцы, дзе 22 верасня 1941 года расстралялі 280 жыхароў вёскі. Ініцыятарам мемарыяла выступіў генерал Ілья Прус, сваякі якога таксама ў ліку забітых
  • Дом, у якім жыў Якуб Колас. Менавіта ў гэтым доме Якуб Колас напісаў «Міхасёвы прыгоды» і «Дрыгву». Згадваў Тальку і аднайменную рэчку у сваіх творах[9]

Страчаная спадчына[правіць | правіць зыходнік]

  • Сінагога

Вядомыя асобы[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. http://foto-planeta.com/np/76276/talka.html
  2. Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (DJVU)
  3. Першая згадка пра Тальку, паходжанне назвы. talka.info. Архівавана з першакрыніцы 26 ліпеня 2018.
  4. Вялікі гістарычны атлас Беларусі : у 4 т. / Дзяржаўны камітэт па маёмасці Рэспублікі Беларусь, Рэспубліканскае унітарнае прадпрыемства «Белкартаграфія»; рэдкалегія: В. Л. Насевіч (галоўны рэдактар) [і інш.]. — Т. 4 / [рэд. В.Л. Насевіч]. — Мінск: Белкартаграфія, 2018. — 270 с., іл. — ISBN 978-985-508-476-2. С. 19.
  5. Рашэнне Мінскага абласнога савета дэпутатаў ад 30.10.2009 № 219 «Аб змяненні адміністрацыйна-тэрытарыяльнага падзелу Мінскай вобласці» Архівавана 11 лістапада 2013. (руск.)
  6. Гербы Архівавана 9 чэрвеня 2023.. puchavickirajon.info
  7. Лесная сказка
  8. http://talka.info/?page_id=91 Архівавана 26 ліпеня 2018.
  9. https://globus.tut.by/talka/index.htm

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Талька // Гарады і вёскі Беларусі. Т. 8 : Мінская вобласць, кн. 4 / Т.У. Бялова (галоўны рэдактар) і інш. — Мінск: Беларуская энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2013. — С. 187—187. — 528 с. — 2 000 экз. — ISBN 978-985-11-0735-9.
  • Памяць: Пухав. р-н: Гіст.-дак. хронікі гарадоў і р-наў Беларусі / Укл. А. А. Прановіч; Рэдкал.: А. М. Карлюкевіч і інш.. — Мінск: Беларусь, 2003. — 749 с. — ISBN 985-01-0251-9.
  • Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2002. — Т. 15. — 552 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0251-2 (Т. 15).

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]