Віктар Міхайлавіч Усаў
| Віктар Міхайлавіч Усаў | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| Дата нараджэння | 9 (22) снежня 1916 | ||
| Месца нараджэння | |||
| Дата смерці | 22 чэрвеня 1941 (24 гады) | ||
| Месца смерці | |||
| Месца пахавання | |||
| Грамадзянства | |||
| Прыналежнасць |
 СССР |
||
| Род войскаў | пагранічныя войскі | ||
| Гады службы | 1936—1941 | ||
| Званне | лейтэнант | ||
| Бітвы/войны | Вялікая Айчынная вайна | ||
| Узнагароды і званні |
|
||
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |||
.svg){kind=small}
Віктар Міхайлавіч У́саў (9 (22) снежня 1916, Нікапаль, Екацярынаслаўскі павет, Екацярынаслаўская губерня, Расійская імперыя (цяпер — Днепрапятроўская вобласць Украіна) — 22 чэрвеня 1941) — начальнік 3-й пагранічнай заставы 86-га Аўгустоўскага пагранічнага атрада Беларускай пагранічнай акругі войскаў НКУС СССР, лейтэнант. Герой Савецкага Саюза (1965 г.).
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Скончыў сямігодку, ФЗВ. Працаваў электраслесарам на заводзе ў Нікапалі. У Чырвонай Арміі з 1936 г. У 1940 г. скончыў Харкаўскае ваеннае вучылішча войскаў НКДБ і быў прызначаны начальнікам заставы Аўгустоўскага пагранічнага атрада Беларускай пагранічнай акругі.
Лейтэнант Усаў вызначыўся ў баі пры абароне дзяржаўнай мяжы СССР каля в. Вулька Драгунская Беластоцкай вобласці (цяпер — Гродзенскі раён). 3-я пагранічная застава прыняла свой першы і апошні бой 22 чэрвеня 1941 г. і больш за 6 гадзін стрымлівала націск пераўзыходзячых сіл праціўніка. В. М. Усаў загінуў у гэтым баі.
Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]
- Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР от 6 мая 1965[1] г. лейтэнанту В. М. Усаву пасмяротна прысвоена званне Героя Савецкага Саюза.
- Пасмяротна ўзнагароджаны ордэнам Леніна.
- На падставе пастановы сакратарыята ЦК УЛКСМ № 3076 от 7 мая 1968 года В. М. Усаў узнагароджаны Ганаровай граматай ЦК УЛКСМ (пасмяротна).[1].
Памяць[правіць | правіць зыходнік]
- Помнік Герою ў горадзе Гродна.
- Вёска Вулька Драгунская Гродзенскага раёна перайменавана ў Усава (у 1964[1] г.).
- Імем Героя названы вуліцы ў Гродна, Нікапалі, Украіна.
Зноскі
- ↑ а б в Віктар Міхайлавіч Усаў на сайце «Героі краіны»
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 16: Трыпалі — Хвіліна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2003. — Т. 16. — С. 260. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0263-6 (Т. 16).
- Усаў Віктар Міхайлавіч // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі: У 6 т. / БелЭн; Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. Т. 6. Кн. 1: Пузыны — Усая. — Мн.: БелЭн, 2001. — 591 с.: іл. — С. 591. — ISBN 985-11-0214-8.
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
Віктар Міхайлавіч Усаў на сайце «Героі краіны»
- Их именами названы заставы Архівавана 7 лютага 2013. // Сайт
Дзяржаўнага пагранічнага камітэта Рэспублікі Беларусь (руск.)