Гемангіёма

Гемангіёма
капілярная гемангіёма
МКХ-10	D18.0
МКБ-10-КМ	D18.00 і D18.0
МКХ-9	228.0
МКБ-9-КМ	228.0 і 228.00
МКЗ-А	M9120/0
DiseasesDB	30033
MedlinePlus	001459
eMedicine	orthoped/499
MeSH	D006391
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Гемангіёма — дабраякасная пухліна, якая складаецца з самастойна інвалюцыяніруючых эндатэліяльных клетак. У большасці выпадкаў яна з'яўляецца падчас першых дзён ці тыдняў жыцця. У маленстве гэта найбольш распаўсюджаная пухліна.

Прыроджаныя гемангіёмы могуць дасягаць значных памераў. У буйных гемангbмах можа ісці тромбаўтварэнне, якое змяншае запасы трамбацытаў і зніжае тым самым згусанне крыві. Кавернозныя гемангіёмы (напрыклад, печані) пры пашкоджанні даюць крывацёкі, якія цяжка спыніць, гэта сожа зрабіцца чыннікам смерці хворага. Смяротнасць пасля разрыву гемангіёмы печані складае 60-80%. Кавернозныя гемангіёмы ў касцях могуць быць сімптомам хваробы Горхема.

У пераважнай большасці геманіёма з'яўляецца ў 2-12% нованароджаных дзяцей і заўважная адразу пасля нараджэння, часцей сустракаецца ў дзяўчынак у суадносінах 7: 1. У 80 працэнтах гемангіёма з'яўляецца ў якасці аднаго пашкоджання на целе. І толькі 20% могуць з'яўляцца ў некалькіх месцах. Знешні выгляд у іх таксама можа вагацца ў залежнасці ад ўзроўню ўключэння дэрмы, глыбіні пашкоджання, лакалізацыі, стадыі эвалюцыі.

Вылучаюць 3 стадыі цячэння захворвання: актыўнага росту (з 1-3 да 6-8 месяцаў), спынення росту (з 6-8 да 12-18 месяцаў), інвалюцыі (да 5-7 гадоў). Інвалюцыя - гэта адваротнае развіццё. Такім чынам, сасудзістыя гіперплазіі могуць не патрабаваць спецыяльнага лячэння.