Кастрама

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(Пасля перасылкі з Горад Кастрама)
Горад
Кастрама
руск.: Кострома
Герб[d] Сцяг[d]
Герб[d] Сцяг[d]
Краіна
Каардынаты
Кіраўнік
Заснаваны
1152
Першая згадка
Плошча
144,5 км²
Вышыня цэнтра
110 м
Насельніцтва
269 711[2] чалавек (2010)
Часавы пояс
Тэлефонны код
4942
Паштовы індэкс
156XXX
Афіцыйны сайт
Кастрама на карце Расіі
Кастрама (Расія)
Кастрама
Кастрама (Расія)
Кастрама

Кастрама (руск.: Кострома) — горад у Расіі на рацэ Волга, адміністрацыйны цэнтр Кастрамской вобласці, буйны рачны порт. Колькасць пастаяннага насельніцтва — 269 711 чалавек (2010).

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Заснавана ў 12 стагоддзі, упершыню згадваецца ў Васкрасенскім і Цвярскім летапісах пад 1213 годам. З пачатку 13 і да канца 17 стагоддзя неаднаразова падвяргалася спусташэнням і разрабаванням. У сярэдзіне 13 стагоддзя — цэнтр Кастрамскога ўдзельнага княства, у сярэдзіне 14 стагоддзя ўвайшла ў склад Маскоўскай дзяржавы.

З 17-18 стагоддзяў — адзін з буйных рускіх гарадоў з развітай тэкстыльнай (першая палатняная мануфактура была адкрыта ў 1751 годзе), металаапрацоўчай, гарбарнай і інш. вытворчасцямі. З 1719 года — правінцыйны горад Маскоўскай губерні, з 1778 года — губернскі горад.

Памятныя мясціны[правіць | правіць зыходнік]

Гістарычны цэнтр горада захаваў ансамбль эпохі класіцызму канца XVIII—XIX стст. З помнікаў дапятроўскай эпохі найбольш цікавыя комплексы Іпацьцеўскага і Богаяўленска-Анастасіінскага манастыроў. Горад традыцыйна ўключаецца ў «Залатое кальцо Расіі».

Вядомыя жыхары і ўраджэнцы[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. а б http://duma-kostroma.ru/deputy/id/16
  2. - Численность населения Российской Федерации по городам, посёлкам городского типа и районам на 1 января 2010а
  3. Белорусская ССР: Краткая энциклопедия. В 5-ти т. Т. 5. Биографический справочник / Ред. колл.: П. У. Бровка и др.. — Мн.: Гл. ред. Белорус. Сов. Энциклопедии, 1981. — Т. 5. — 740 с. — 50 000 экз. (руск.)
  4. Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 12: Палікрат — Праметэй / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2001. — Т. 12. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0198-2 (т. 12). — С. 13.