Лучын

Былы горад Лучын Першая згадка 1138

Лучы́н — горад Смаленскай зямлі.

Упершыню згаданы пад 1138 годам у Статуце смаленскага князя Расціслава Мсціславіча.

У 1173 годзе ў Іпацьеўскім летапісе згаданы як месца нараджэння ў князя Рурыка Расціславіча сына Расціслава, у памяць гэтага Рурык пабудаваў у Лучыне царкву ў імя Святога Міхаіла, святога-заступніка свайго сына.

У грамаце «Пра пагароддзе і пачэсце» пад 1211—1218 гадамі Лучын згаданы ў ліку гарадоў, што плацілі даніну смаленскаму епіскапу.

Навукоўцы спрабавалі лакалізаваць летапісны Лучын. Валянцін Сядоў прапаноўваў атаясняць горад з Лучыным у Рагачоўскім раёне, дзе ёсць археалагічныя помнікі (гарадзішча і селішчы) адпаведнага часу. Аднак, на думку Леаніда Аляксеева, Лучын у Рагачоўскім раёне далёка на поўдзень ад апісанага летапісам маршруту князя Рурыка Расціславіча і наогул наўрад ці хоць калі ўваходзіў у склад Смаленскага княства. Таксама на думку Аляксеева, нельга атаясняць горад з Лучыным-Гарадком на Угры паблізу Дарагабужа, бо ён таксама блага адпавядае маршруту. Аляксееў прапаноўваў атаясненне з Лучынам каля Лучанскага возера, дзе раней вядомы пагост Лучане і побач выяўлены шматлікія курганныя групы. На думку Уладзіміра Курманоўскага, версія Аляксеева найболей пераканаўчая сярод прапанаваных.

Літаратура

• Лучын (старажытны горад) // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 9: Кулібін — Малаіта / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1999. — Т. 9. — С. 379.