Гірка
_%D0%93%D0%B5%D1%84%D1%81%D0%B8%D0%BC%D0%B0%D0%BD%D1%81%D0%BA%D0%BE%D0%B3%D0%BE_%D1%81%D0%BA%D0%B8%D1%82%D0%B0_%D0%92%D0%B0%D0%BB%D0%B0%D0%B0%D0%BC%D1%81%D0%BA%D0%BE%D0%B3%D0%BE_%D0%BC%D0%BE%D0%BD%D0%B0%D1%81%D1%82%D1%8B%D1%80%D1%8F._%D0%A4%D1%80%D0%B0%D0%B3%D0%BC%D0%B5%D0%BD%D1%82_%D0%BE%D1%84%D0%BE%D1%80%D0%BC%D0%BB%D0%B5%D0%BD%D0%B8%D1%8F_%D0%BA%D1%80%D1%8B%D0%BB%D1%8C%D1%86%D0%B0,_%D0%B8%D0%BA%D0%BE%D0%BD%D0%B0_%D0%91.%D0%9C._%D0%A3%D1%81%D0%BF%D0%B5%D0%BD%D0%B8%D0%B5.jpg)
.jpg)
Гірка — фігурная архітэктурная дэталь, галоўным чынам у выглядзе перакуленай пірамідкі з цэглы або каменя.
Гірка падвешваецца на схаваным у муры жалезным стрыжні і служыць апорай для двух малых дэкаратыўных арачак, звычайна размешчаных пад адной вялікай аркай.
Гірка шырока выкарыстоўваліся ў архітэктуры XVI-XVII стагоддзяў у дэкоры варот, брам, ганкаў, аконных праёмаў.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Архітэктура Беларусі: Энцыклапедычны даведнік / Беларуская Энцыклапедыя; Рэдкал.: А. А, Воінаў і інш. — Мн.: БелЭн, 1993. — 620 с.: іл. — ISBN 5-85700-078-5.