Даменіка Жылярдзі

Даменіка Жылярдзі
Даменіка Жылярдзі
	ням.: Domenico Gilardi
Дата нараджэння	4 чэрвеня 1785
Месца нараджэння	Мантаньёла[d], Collina d'Oro[d], Subdistrict Paradiso[d], акруга Лугана[d], кантон Тычына, Швейцарыя;
Дата смерці	26 лютага 1845 (59 гадоў)
Месца смерці	Мілан, правінцыя Мілан[d], Ламбарда-Венецыянскае каралеўства, Аўстрыйская імперыя;
Грамадзянства
Альма-матар	Акадэмія Брэры[d];
Працы і дасягненні
Працаваў у гарадах	Масква
Архітэктурны стыль	класіцызм
Горадабудаўнічыя праекты	Аднаўленне грамадскіх будынкаў Масквы пасля пажару 1812 года
Узнагароды
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Даменіка (Дзяменцій Іванавіч) Жылардзі (ням.: Domenico Gilardi; 4 чэрвеня 1785, Мантаньёла (фр.) (бел., кантон Тычына, Швейцарыя — 26 лютага 1845, Мілан) — швейцарскі архітэктар, які працаваў у Маскве. Сын архітэктара Джавані (Іван Дзяменцьевіч) Жылярдзі, дзядзька Алесандра Жылярдзі. Асабіста і ў суаўтарстве з А. Р. Грыгор’евым аднавіў разбураныя пажарам 1812 года грамадскія будынкі Масквы: Універсітэт, Слабадскі палац, Екацярынінскі інстытут (руск.) (бел. і інш. Аўтар гарадскіх сядзіб, будынка Апякунскага савета, сядзібы Гагарыных і загараднай сядзібы Кузьмінкі (руск.) (бел..

Зноскі

Белецкая Е. А., Покровская З. К. Д. И. Жилярди // Зодчие Москвы. — М.: Московский рабочий, 1981. — С. 206—216. — 302 с.