Дачыненне (матэматыка)

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі

Дачыне́нне[1] — падмноства канечнай дэкартавай ступені An = A × A × ... × A пэўнага мноства A, г.зн. падмноства ўпарадкаваных n-ак (a1 , a2 , ... , an) з элементаў мноства A.

Дачыненне называецца n-месцавым (або n-арным) дачыненнем у мностве A.

Лік n называюць рангам, або тыпам дачынення R.

Запіс азначае, што .

Аднамесцавыя дачыненні называюцца ўласці́васцямі, двухмесцавыя — біна́рнымі дачыне́ннямі, а трохмесцавыя — тэрна́рнымі.

Мноства An называюць універса́льным (або ўсеагу́льным) дачыненнем рангу n у мностве A.

Пустое мноства называецца нуль-дачыненнем.

Дыяганаль мноства An, г.зн. мноства называецца дачыненнем роўнасці ў мностве.

(n+1)-месцавае дачыненне F у A называецца функцыяна́льным, калі для адвольных элементаў a1 , a2 , ... , an, a, b мноства A з таго, што і , вынікае роўнасць a = b.

Абагульненні[правіць | правіць зыходнік]

Часам n-месцавае дачыненне азначаюць як падмноства дэкартава здабытку A1 × A2 × ... × An , дзе мноствы A1, A2, ..., An , увогуле кажучы, розныя.

Такое абагульненне асабліва карысна пры тэарэтычным апісанні баз даных.

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі[правіць | правіць зыходнік]

  1. Матэматычная энцыклапедыя / Гал. рэд. В.Бернік. — Мінск: Тэхналогія, 2001.