Дэкларацыя незалежнасці Эстоніі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Сцяг Эстоніі Гісторыя Эстоніі
Герб Эстоніі
Старажытная Эстонія
Сярэдневяковая Эстонія
Дацкая Эстонія · Дэрпцкае біскупства · Лівонскі ордэн ·
Падзел і аб’яднанне пад шведскім панаваннем
Лівонская вайна · Лівонскае каралеўства · Задзвінскае герцагства · Шведская Лівонія · Шведская Эстляндыя
У складзе Расійскай імперыі
Паўночная вайна · Ліфляндская губерня · Эстляндская губерня
Стварэнне Эстонскай Рэспублікі
Балтыйскае герцагства ·
Часовы ўрад Эстоніі ·
Вайна за незалежнасць ·
Эстонская рэспубліка
Другая сусветная вайна
Чэрвеньскі пераварот · Далучэнне Эстоніі да СССР · Генеральная акруга Эстонія
Паваенны перыяд
Эстонская Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка · Лясныя браты · Аднаўленне незалежнасці

Партал «Эстонія»

Дэкларацыя незалежнасці Эстоніі, інакш вядомая як Маніфест да эстонскага народа (эст.: Manifest Eestimaa rahvastele) — законатворчы акт Эстонскай рэспублікі 1918 года. Штогод 24 лютага з гэтай нагоды адзначаецца нацыянальнае свята Дзень незалежнасці Эстоніі.

Дэкларацыя была падрыхтавана Камітэтам выратавання, абраным з найбольш паважаных членаў Эстляндскім земскім сходам. 23 лютага маніфест быў надрукаваны і абнародаваны ў Пярну. Назаўтра, 24 лютага, маніфест быў надрукаваны і распаўсюджаны ў сталіцы, Таліне[1][2].

Гістарычны кантэкст[правіць | правіць зыходнік]

У Першую сусветную вайну, паміж адыходам бальшавіцкім і прыходам кайзераўскіх войскаў і чаканай акупацыяй, Камітэт выратавання Эстляндскага нацыянальнага сходу 24 лютага 1918 года абвясціў незалежнасць Эстоніі. Аднак нямецкія ўлады не прызналі самаабвешчаную дзяржаву. Пасля нямецкай рэвалюцыі прадстаўнікі Германіі 11—14 лістапада 1918 фармальна перадалі палітычную ўладу ў Эстоніі нацыянальнаму ўраду. Пасля гэтага пачалося бальшавіцкае ўварванне і вайна за незалежнасць Эстоніі. 2 лютага 1920 Эстонская рэспубліка і Савецкая Расія падпісалі ў Тарту мірны дагавор. Эстонія атрымала міжнароднае прызнанне і ў 1921 увайшла ў Лігу Нацый.

Галерэя[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. Küllo Arjakas. 23. ja 24. veebruar 1918: kuidas iseseisvust kuulutati (эст.). Postimees (23 лютага 2008). Архівавана з першакрыніцы 27 мая 2012. Праверана 21 студзеня 2017.
  2. Lauri Vahtre. 89 aastapäeva – sinimustvalgega ja ilma (эст.). Postimees (23 лютага 2007). Праверана 21 студзеня 2017.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]