Елісей Лаўрышаўскі
| Елісей Лаўрышаўскі | |
|---|---|
 Помнік Елісею Лаўрышаўскаму ў Навагрудку | |
| Дата смерці | кастрычнік 1250 |
| Месца смерці | |
| Месца пахавання | |
| Шануецца | у праваслаўнай царкве |
| У ліку | прападобных |
| Дзень памяці | 5 лістапада (23 кастрычніка) |
| Бацька | Транята |
Елісей Лаўрышаўскі (? — ноч на 23 кастрычніка каля 1250) — праваслаўны святы.
Паводле Жыція, сын князя Трайдзеня і займаў высокую пасаду пры двары вялікага князя літоўскага Міндоўга. Стаўшы хрысціянінам, ён пакінуў двор і адышоў у пустынь, дзе яго знайшоў нейкі праваслаўны манах, разам з якім Елісей заснаваў Лаўрышаўскі манастыр. Сярод братоў манастыра быў і князь Войшалк.
Елісей быў забіты сваім гадаванцам, юнаком-служкай ў ноч на 23 кастрычніка каля 1250 года. Пасля забойства мошчы прападобнага былі ўслаўленыя цудаздзяйснымі.
Кананізацыя[правіць | правіць зыходнік]
Калі ў 1505 годзе татары спустошылі наваколлі Навагрудка і наблізіліся да Лаўрышаўскага манастыра, то ім падалося, што манастырскі двор запоўнены адборнай конніцай, і яны адступілі. Гэта цуд, напэўна, паслужыў падставай для кананізацыі прападобнага Елісея мітрапалітам Іосіфам Солтанам на саборы, які адбыўся ў Вільні(?) ў 1514 годзе.