Закон Авагадра

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі

Закон Авагадра — адзін з асноўных законаў ідэальнага газу, адно з важных асноўных палажэнняў хіміі, якое абвяшчае, што «ў роўных аб'ёмах розных газаў, узятых пры аднолькавых тэмпературы і ціску, змяшчаецца адна і тая ж колькасць малекул». Быў сфармуляваны ў 1811 годзе італьянскім фізікам Амедэо Авагадра (1776—1856), прафесарам фізікі ў Турыне.

З закону Авагадра вынікае:

  1. моль любога газу пры аднолькавых умовах займае аднолькавы аб'ём (пры ціску 1,01·105 Па і тэмпературы 0 °C малярны аб'ём газу роўны 22,1 л/моль, або 22,4·10−3 м³/моль);
  2. шчыльнасць двух газаў пры аднолькавых умовах прама прапарцыянальна іх малярнай масе.

Закон Авагадра выкарыстоўваецца пры разліках па хімічных формулах і ўраўненнях, вызначэнні адносных малярных мас газаў.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]