Зорка Давіда

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Зорка Давіда

Зорка Давіда (іўр. מָגֵן דָּוִד — Маген Давід, «Шчыт Давіда», у ідышы вымаўляецца могендовід) — эмблема ў форме шасціканцовай зоркі (гексаграмы), у якой два роўнабаковыя трохвугольнікі накладзеныя адзін на другі: верхні — вяршыняй уверх, ніжні — вяршыняй уніз, утвораюць структуру з шасці роўнабаковых трохвугольнікаў, далучаных да бакоў шасцівугольніка.

Зорка Давіда намалявана на сцягу Дзяржавы Ізраіль і з'яўляецца адным з асноўных яго знакаў. Паводле легенды, гэты знак быў намаляваны на шчытах воінаў цара Давіда.

У старажытнасці[правіць | правіць зыходнік]

Гексаграма — інтэрнацыянальны сімвал старажытнага паходжання. Ад пачатку гексаграма не з'яўлялася адмысловым сімвалам яўрэяў і іўдаізму. На Сярэднім і Блізкім Усходзе яна была сімвалам багіні Іштар. Пачынаючы з бронзавага веку гексаграма часта выкарыстоўваецца ў дэкаратыўных і чарадзейных мэтах у шматлікіх народаў, якія знаходзіліся на вялікай адлегласці адзін ад аднаго. На Іберыйскім паўвостраве знойдзеныя выявы гексаграм датычных па часе да жалезнага веку. Трэба адзначыць, што пентаграма значна часцей выкарыстоўвалася ў якасці чарадзейнага сімвала. Тым не менш абедзве геяметрычныя фігуры мажліва знайсці на старонках шматлікіх сярэднявечных кніг па алхіміі і чараўніцтву.

Найбольш ранняя на Блізкім усходзе выява гексаграмы сустракаецца на яўрэйская пячатцы 7 ст. да н.э., якая належала Ісусу Бен Асаяху і знойдзеная ў Сідоне.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]