Кажанок паўночны

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Кажанок паўночны
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Eptesicus nilssonii Keyserling & Blasius, 1839

Арэал

выява

Ахоўны статус

Сістэматыка
на Віківідах

Выявы
на Вікісховішчы
ITIS  946126
NCBI  59451
EOL  327653

Паўночны кажанок (Eptesicus nilssonii) — млекакормячае сямейства гладканосых (звычайных) лятучых мышэй.

Апісанне[правіць | правіць зыходнік]

Даўжыня цела 49-60, хваста 37-48 мм, перадплечча 38-43 мм; размах крылаў 240—270 мм; масса 8-18 г. Вушы адносна кароткія і шырокія. Казялок тупы, кароткі, найбольш шырокі ў сярэдняй частцы. Доўгая, густая поўсць спіны цёмна-карычневая (канцы валос залацістыя) з металічным бляскам, на брушку — крыху карацейшая і святлейшая. Вушы і перапонкі на крылах цёмныя. Крылы даволі вузкія. Канец хваста на 4-5 мм выступае з міжсцягновай перапонкі.

Пашырэнне[правіць | правіць зыходнік]

Пашыраны ў Еўразіі — ад усходняй мяжы Францыі да Ціхага акіяна; у Беларусі рэдкі пералётны від. Месцы пражывання: гарышчы, нішы пад шалёўкай будынкаў, налічнікамі, аканіцамі, радзей у дуплах дрэў. У летніх сховішчах з’яўляецца ў красавіку. Знаходзяць на зімоўцы ў пячорах Прыбалтыкі і інш.

Асаблівасці біялогіі[правіць | правіць зыходнік]

На паляванне вылятае адразу пасля захаду сонца незалежна ад тэмпературы паветра. Корміцца молямі, ліставёрткамі, агнёўкамі, коканапрадамі, чубаткамі, пядзенікамі, соўкамі, цвердакрылымі. У другой палове чэрвеня самка нараджае 2 дзіцянят. Маладых паўночных кажанкоў знаходзілі ў калоніях нетапыра-карліка і іншых відаў лятучых мышэй.

Ахова[правіць | правіць зыходнік]

Від уключаны ў Чырвоныя кнігі Беларусі, Літвы і Польшчы.

Зубр еўрапейскі Гэты від занесены ў Чырвоную кнігу Беларусі і ахоўваецца законам.
III катэгорыя (VU) 

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Чырвоная кніга Рэспублікі Беларусь: Рэдкія і тыя, што знаходзяцца пад пагрозай знікнення віды жывёл і раслін. Мн.: БелЭн, 1993. ISBN 5-85700-095-5