Калінінскі фронт
| Калінінскі фронт | |
|---|---|
| Гады існавання | 19 кастрычніка 1941 - 20 кастрычніка 1943 |
| Краіна |
 СССР |
| Уваходзіць у | Рабоча-Сялянская Чырвоная Армія |
| Тып | Фронт |
| Войны | Другая сусветная вайна |
| Удзел у | |
| Камандзіры | |
| Вядомыя камандзіры | |
Калінінскі фронт. Створаны 17 кастрычніка 1941 г. з войск правага крыла Заходняга фронту (з 22-й, 29-й, 30-й, 31-й армій) для прыкрыцця Масквы з паўночнага захада.
Баявыя дзеянні[правіць | правіць зыходнік]
Войскі фронту вялі абарончыя баі пад Масквой (кастрычнік — снежань 1941 г.), правялі Калінінскую (снежань 1941 — студзень 1942 гг.), Сычоўска-Вяземскую (студзень 1942 г.). У час Тарапецка-Холмскай аперацыі (студзень — люты 1942 г.) 4-я ўдарная армія (генерал-палкоўнік А. І. Яроменка) узяла Таропец 21 студзеня 1942 г. і вяла далейшае наступленне на Віцебскім напрамку ў глыбокім тыле групы армій «Цэнтр». Нямецкае камандаванне перакінула сюды з Заходняй Еўропы 4 пяхотныя дывізіі і ў пачатку лютага 1942 г. спыніла наступленне савецкіх войск на Віцебск. У выніку баёў у раёне Сураж — Веліж утварыліся т.зв. Віцебскія «вароты». У далейшым войскі фронту ўдзельнічалі ў Ржэўска-Вяземскай (сакавік – красавік 1943 г.) і Смаленскай (жнівень — кастрычнік 1943 г.) аперацыях. Пасля Невельскай аперацыі (1943 г.) войскі фронту выйшлі да ўсходняй граніцы БССР. У пачатку кастрычніка 1943 г. 39-я і 43-я арміі выйшлі на тэрыторыю Беларусі і пачалі баі за яе вызваленне. 8 кастрычніка 1943 г. у ходзе наступлення на Віцебскім напрамку войскі 39-й арміі і рухомай механізаванай групы фронту вызвалілі Лёзна. Гэта быў першы вызваленны раённы цэнтр вобласці. 20 кастрычніка 1943 г. фронт перайменаваны ў 1-ы Прыбалтыйскі фронт.
Камандуючыя[правіць | правіць зыходнік]
- генерал-палкоўнік І. С. Конеў (17 кастрычніка 1941 — 26 жніўня 1942)
- генерал-лейтэнант (з 18 лістапада 1942 г. — генерал-палкоўнік) М. А. Пуркаеў (жнівень 1942 — 25 красавіка 1943 г.)
- генерал-палкоўнік (з 27 жніўня 1943 г.) генерал арміі А. І. Яроменка (да 20 кастрычніка 1943 г.)
Начальніка штаба[правіць | правіць зыходнік]
- генерал-маёр І. І. Іваноў (кастрычнік — лістапад 1941 г.)
- генерал-маёр Я. П. Жураўлёў (лістапад 1941 г.)
- палкоўнік А. А. Кацнельсон (лістапад – снежань 1941 г.)
- генерал-маёр (з 30 мая 1942 г. — генерал-лейтэнант) У. В. Курасаў (красавік – кастрычнік 1943 г.).
Склад фронта[правіць | правіць зыходнік]
- 22-я армія (19 кастрычніка 1941 - 21 красавіка 1943)
- 29-я армія (19 кастрычніка 1941 - 31 жніўня 1942)
- 30-я армія (19 кастрычніка 1941 - 31 жніўня 1942)
- 31-я армія (21 кастрычніка 1941 - 23 ліпеня 1942)
- 39-я армія (22 снежня 1941 - 27 ліпеня 1942)
- 3-я ўдарная армія (21 студзеня 1942 - 13 кастрычніка 1943)
- 4-я ўдарная армія (22 студзеня 1942 - 20 кастрычніка 1943)
- 41-я армія (16 мая 1942 - 20 сакавіка 1943)
- 3-я паветраная армія (16 мая 1942 - 20 кастрычніка 1943)
- 58-я армія (25 чэрвеня 1942 - 20 ліпеня 1942)
- 43-я армія (1 кастрычніка 1942 - 20 кастрычніка 1943)
- 20-я армія (10 жніўня 1942 - 1 верасня 1942)
Аперацыі і бітвы, у якіх удзельнічаў фронт[правіць | правіць зыходнік]
- Маскоўская бітва, 1941—1942
- Першая Ржэўска-Сычоўская аперацыя
- Другая Ржэўска-Сычоўская аперацыя
- Вялікалукская аперацыя
- Ржэўска-Вяземская аперацыя, 1943
- Смаленская аперацыя, 1943
- Невельская аперацыя
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Калінінскі фронт // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі: У 6 т. Т. 6: У 2 кн. Кн. 1: Пузыны — Усая / БелЭн; Рэдкал.: Г.П.Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э.Э.Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 2001. — 591 с.: іл. – С. 28. — ISBN 985-11-0214-8.
