Канстанцін Рыгоравіч Уладзіміраў

Канстанцін Рыгоравіч Уладзіміраў
Канстанцін Рыгоравіч Уладзіміраў
Дата нараджэння	1899
Месца нараджэння	Рослаўль, Рослаўскі павет, Смаленская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці	18 ліпеня 1941
Месца смерці	Магілёўскі раён, Магілёўская вобласць, БССР, СССР;
Месца пахавання	Магілёўскі раён;
Грамадзянства	Расійская імперыя; СССР;
Род войскаў	НКУС
Званне	капітан
Камандаваў	батальёнам міліцыі з дабравольцаў
Бітвы/войны	Вялікая Айчынная вайна;
Узнагароды і званні

Канстанцін Рыгоравіч Уладзіміраў (1899, г. Рослаўль — 18 ліпеня 1941) — удзельнік абароны Магілёва ў 1941 годзе^[1].

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

У Чырвонай Арміі з 1918 года, удзельнік грамадзянскай вайны. З 1923 у органах міліцыі^[1]. Напярэдадні Вялікай Айчыннай вайны начальнік аддзела службы і баявой падрыхтоўкі Магілёўскага абласнога ўпраўлення міліцыі, капітан.

Пры падыходзе нямецка-фашысцкіх захопнікаў да Магілёва капітан Уладзіміраў узначаліў батальён міліцыі з добраахвотнікаў (250 камуністаў і камсамольцаў), які 12-18 ліпеня 1941 года каля в. Пашкава і Гаі прыкрываў подступы да чыгуначнага вузла^[1]. Калі сілы былі на зыходзе, паранены К. Р. Уладзіміраў падняў астатніх байцоў батальёна ў атаку. Загінуў у гэтым баі.

Пахаваны ў вёсцы Гаі Магілёўскага раёна ў брацкай магіле байцоў батальёна міліцыі.

Памяць[правіць | правіць зыходнік]

Яго імем названа вуліца ў Магілёве. У гонар батальёна міліцыі, у якім ваяваў Уладзіміраў, у в. Гаі ў ліпені 1980 адкрыты мемарыяльны комплекс^[1].

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Пасмяротна узнагароджаны ордэнам Леніна.

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г Владимиров Константин Григорьевич // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 117. — 737 с.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Могилёв: Энцикл. справ. / Сов. Энцикл.; Редкол.: И. П. Шамякин (гл. ред.) и др. — Мн.: БелСЭ, 1990. — 472 с., ил.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

[БС-1] а ^б ^в ^г Владимиров Константин Григорьевич // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 117. — 737 с.

[1]