Ілірыйскае каралеўства
| адміністрацыйная адзінка Аўстрыйскай імперыі | |||||
| Ілірыйскае каралеўства | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| ням.: Königreich Illyrien славенск.: Ilirsko kraljestvo італ.: Regno d'Illiria харв.: Kraljevina Ilirija | |||||
|
|||||
 Ілірыйскае Каралеўства ў 1822—1849 гг |
|||||
|
1816 — 1849
|
|||||
| Сталіца | Любляна | ||||
| Мова(ы) | нямецкая, славенская, італьянская, харвацкая | ||||
| Афіцыйная мова | нямецкая, славенская мова, італьянская мова і харвацкая мова | ||||
| Рэлігія | Каталіцтва | ||||
| Форма кіравання | Манархія | ||||
| Дынастыя | Габсбургі | ||||
| Імператары Аўстрыі | |||||
| • 1816—1835 | Франц I | ||||
| • 1835—1848 | Фердынанд I | ||||
| • 1848—1849 | Франц Іосіф I | ||||
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |||||
Ілірыйскае каралеўства — адміністрацыйная адзінка Аўстрыйскай імперыі з 1816 да 1849 год.
Адміністрацыйным цэнтрам каралеўства быў Лайбах (нямецкая назва Любляны). Яно ўключала заходнюю і цэнтральную частку сучаснай Славеніі, цяперашнюю аўстрыйскую федэральную зямлю Карынтыю і некаторыя тэрыторыі ў паўночна-заходняй Харватыі і паўночна-ўсходняй Італіі (вобласці Трыест і Гарыцыя).
Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]
Ілірыйскае каралеўства было ўтворана пасля заканчэння Напалеонаўскіх войнаў, калі тэрыторыя ранейшых Ілірыйскіх правінцый, якія ў 1809—1813 гадах належалі Першай Французскай імперыі, ізноў увайшла ў склад Аўстрыйскай імперыі. Юрыдычныя і адміністрацыйныя рэформы, праведзеныя французскімі ўладамі, значна змянілі адміністрацыйную структуру гэтых тэрыторый, і аўстрыйскія ўлады вырашылі, што будзе лепш пакінуць большасць з іх асобнымі адміністрацыйнымі адзінкамі, робячы магчымым іх паступовае ўваходжанне ў аўстрыйскія юрыдычную, судовую і адміністрацыйную сістэмы.
Ілірыйскае каралеўства было афіцыйна ўтворана ў 1816 годзе. У першыя часы яно ўключала як тэрыторыю ў Славенскіх землях, так і тэрыторыю Каралеўства Харватыя. Аднак ужо напачатку 20-х гадоў XIX стагоддзя пераднапалеонаўскае Каралеўства Харватыі і Славоніі было адноўлена. У яго таксама былі ўключаны тэрыторыі, якія з'яўляліся часткай Ілірыйскага Каралеўства. Такім чынам, з гэтага часу ў Ілірыйскае Каралеўства ўваходзілі наступныя вобласці: герцагства Карынтыя, герцагства Карніёла і Аўстрыйскае Прымор’е.
У 1848 годзе падчас «Вясны Народаў» славенцы высунулі прапанову ўключыць Ніжнюю Штырыю ў склад Ілірыйскага каралеўства, каб аб'яднаць большасць славенскіх земляў у адзіную адміністрацыйную адзінку і ўвасобіць у жыццё ідэю аб'яднанай Славеніі. Пітэр Козлер стварыў карту павялічанага Ілірыйскага каралеўства, якая пазней стала важным нацыянальным сімвалам славенскага нацыянальнага абуджэння. Прапанова, аднак, была адхілена. У 1849 годзе Ілірыйскае каралеўства спыніла існаванне як асобная адміністрацыйная адзінка і старыя тэрыторыі Карынтыі, Карніёлы і Аўстрыйскага Прымор'я былі зноў адноўлены. Падобны адміністрацыйны лад праіснаваў аж да 1918 года.
Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Ілірыйскае каралеўства- Карта Еўропы
