Леанід Ціханавіч Ерын

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Леанід Ціханавіч Ерын
Сцяг Старшыня КДБ РБ Сцяг
лістапад 2000 — 18 лістапада 2004
Прэзідэнт Аляксандр Лукашэнка
Кіраўнік урада Уладзімір Ярмошын
Генадзь Навіцкі
Сяргей Сідорскі
Папярэднік Уладзімір Мацкевіч
Пераемнік Сцяпан Сухарэнка

Нараджэнне 17 лістапада 1951(1951-11-17) (72 гады)
Адукацыя
Дзейнасць ваенны
Ваенная служба
Званне
Генерал-лейтэнант
Генерал-лейтэнант
Узнагароды
Ордэн Чырвонага Сцяга

Леанід Ціханавіч Ерын (17 лістапада 1951, Орша, Віцебская вобласць) — беларускі ваенны і дзяржаўны дзеяч, старшыня КДБ РБ (20002004). Генерал-лейтэнант.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся 17 лістапада 1951 года ў горадзе Орша Віцебскай вобласці.

У 1973 годзе скончыў Беларускі інстытут інжынераў чыгуначнага транспарту.

У 19751986 гадах працаваў на розных пасадах ва УКДБ па Віцебскай вобласці.

У 1981 годзе скончыў Чырванасцяжны інстытут КДБ СССР.

У 19821985 гг. праходзіў воінскую службу ў Афганістане.

У 19861989 гг. працаваў у цэнтральным апараце КДБ БССР.

У 19891995 гг. працаваў у Цэнтральным апараце КДБ СССР, узначальваў Упраўленне ФСБ РФ па Маскве і Маскоўскай вобласці.

20 кастрычніка 1995 года прызначаны намеснікам старшыні Камітэта дзяржаўнай бяспекі Рэспублікі Беларусь[1].

20 снежня 1995 года прызначаны першым намеснікам старшыні Камітэта дзяржаўнай бяспекі Рэспублікі Беларусь і вызвалены ад пасады намесніка старшыні Камітэта дзяржаўнай бяспекі Рэспублікі Беларусь[2].

25 верасня 2000 года прызначаны начальнікам Службы бяспекі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь.

27 лістапада 2000 года прызначаны старшынёй Камітэта дзяржаўнай бяспекі Рэспублікі Беларусь (замест Уладзіміра Мацкевіча) і вызвалены ад пасады начальніка Службы бяспекі прэзідэнта Рэспублікі Беларусь (вакансію 4 снежня 2000 г. заняў Генадзь Нявыглас)[3].

21 верасня 2001 года Савет міністраў Рэспублікі Беларусь склаў паўнамоцтвы перад новаабраным прэзідэнтам.

25 верасня 2001 года прызначаны старшынёй Камітэта дзяржаўнай бяспекі Рэспублікі Беларусь[4].

18 лістапада 2004 года вызвалены ад пасады старшыні Камітэта дзяржаўнай бяспекі Рэспублікі Беларусь і залічаны ў распараджэнне Камітэта дзяржаўнай бяспекі Рэспублікі Беларусь.

Пераехаў у Маскву. На дадзены момант з’яўляецца дараднікам кіраўніка Расійскіх чыгунак.

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

  • медаль «У памяць 10-годдзя вываду савецкіх войск з Афганістана» (1999).

Сям’я[правіць | правіць зыходнік]

Жанаты, мае сына.

Зноскі

  1. Указ № 435
  2. Указ № 511
  3. Указ № 626
  4. Указ № 544

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • В. Н. Надтачаев. Военная контрразведка Беларуси: Судьбы, трагедии, победы. — Мн.: «Кавалер», 2008, ISBN 978-985-6053-36-1

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]