Любоў Канстанцінаўна Тарасюк

Любоў Канстанцінаўна Тарасюк
Любоў Канстанцінаўна Тарасюк
Дата нараджэння	7 снежня 1953
Месца нараджэння	Пінкавічы, Пінкавіцкі сельсавет, Пінскі раён, Пінская вобласць, БССР, СССР;
Дата смерці	16 чэрвеня 2006 (52 гады)
Месца смерці	Пінкавічы, Пінкавіцкі сельсавет, Пінскі раён, Брэсцкая вобласць, Беларусь;
Месца пахавання	Пінкавічы;
Грамадзянства	Беларусь;
Род дзейнасці	літаратуразнаўца, паэтка, пісьменніца
Навуковая ступень	кандыдат філалагічных навук (1980)
Альма-матар	БДУ (1975);
Член у	Таварыства беларускай мовы імя Францішка Скарыны;

Любоў Канстанцінаўна Тарасюк (руск.: Любовь Константиновна Тарасюк; 7 снежня 1953, в. Пінкавічы, Пінскі раён, Брэсцкая вобласць — 16 чэрвеня 2006) — беларуская паэтэса, літаратуразнавец. Кандыдат філалагічных навук (1980). Дацэнт Беларускага дзяржаўнага універсітэта (1986). Сябра праўлення Саюзу пісьменнікаў Беларусі (1981). Сябра Рады Таварыства беларускай мовы імя Францішка Скарыны.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзілася Любоў Канстанцінаўна ў сям'і рабочых. Бацька, Канстанцін Міхайлавіч, працаваў рабочым, загадчыкам гаспадарчай часткі на розных прадпрыемствах Пінска, маці, Надзея Паўлаўна, — у пінскай гасцініцы. З залатым медалём скончыла Пінкавіцкую сярэднюю школу імя Якуба Коласа ў 1970 годзе. Значны ўнёсак у фармаванне светапогляду будучага навукоўца зрабіў настаўнік беларускай мовы і літаратуры, заснавальнік літаратурна-краязнаўчага музею Якуба Коласа ў Пінкавічах Іван Іосіфавіч Калоша^[1].

Скончыла БДУ (1975) з чырвоным дыпломам^[2]. З 1978 па 2005 год выкладала ў Беларускім дзяржаўным універсітэце на кафедры гісторыі беларускай літаратуры.

Уваходзіла ў Раду Таварыства беларускай мовы, праўленне Саюза пісьменнікаў і рэдакцыйную калегію літаратурнага часопісу «Маладосць». Узначальвала суполку філалагічнага факультэта Міжнароднай асацыяцыі беларусістаў (1991—2005)^[3].

Літаратар, паплечнік Любові Тарасюк, Анатоль Шушко, так у інтэрв'ю Беларускаму Радыё Рацыя узгадаў студэнцкія гады:

Яшчэ вучачыся на філфаку яе любімы настаўнік і падтрымшчык быў Ніл Сымонавіч Гілевіч - гэта бясспрэчна. Потым яна і засталася на кафедры беларускай літаратуры. Натура ў Любы была, яна была цягавітая, яна ўкінулася ў навуку. Нездарма яе першы зборнік вершаў быў выпушчаны куды пазней ужо, хаця яна ў студэнцкія гады магла выдаць паэтычны зборнік таму, што вершы ў яе цудоўныя, менавіта палесскія такія, разумныя, дасціпныя. Настолькі яна шукала слова, як паэт, яна магутная была б, кінулася ў навуку.

Цяжкая і працяглая хвароба, з якой Любоў Тарасюк мужна змагалася, узяла верх. У 2005 годзе яна пакінула Мінск і вярнулася ў родныя Пінкавічы, дзе заўчасна памерла на 53-м годзе жыцця, 16 чэрвеня 2006 года. Пахавана на мясцовых могілках.

Творчасць[правіць | правіць зыходнік]

Дэбют адбыўся ў 13 гадовым узросце (1966) ў газеце «Піянер Беларусі», але сама навукоўца лічыла за дэбют падборку вершаў, якія надрукавалі ў «Маладосці» праз 7 год (1973) ^[4].

Даследавала класічную і сучасную паэзію. Аўтар манаграфій «Вернасць вытокам: Фальклорныя традыцыі ў сучаснай беларускай паэзіі» (1985), «Мастацкія кірункі і плыні ў беларускай паэзіі ХІХ — пачатку ХХ ст.» (1999).

Стварыла звыш 200 навукова-метадычных прац для навучальных устаноў.

Творы[правіць | правіць зыходнік]

«Смага ракі» (1983)
«Апалогія красы» (2003)

Зноскі

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2002. — Т. 15. — 552 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0251-2 (Т. 15).

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

[1] На Палессі ўшануюць імя літаратуразнаўцы Любові Тарасюк (фота)

[2] 7 снежня 2013 г. — 60 гадоў з дня нараджэння Любы (Любові Канстанцінаўны) Тарасюк (1953—2006), паэтэсы, крытыка, літаратуразнаўцы

[3] Бібліятэка ў Пінкавічах будзе насіць імя Любові Тарасюк

[4] Любовь Тарасюк. Мой берег родной… Полесье

[1]

[2]

[3]

[4]