Маскоўскія Трыумфальныя вароты

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Славутасць
Маскоўскія Трыумфальныя вароты
руск.: Московские Триумфальные ворота
Маскоўскія Трыумфальныя вароты, збудаваныя ў 1838 г. з прысвячэннем «Пераможным Расійскім войскам у памяць подзвігаў у Персіі, Турцыі і пры ўціхамірванні Польшчы» ў 1826-1831 гг.
Маскоўскія Трыумфальныя вароты,
збудаваныя ў 1838 г. з прысвячэннем «Пераможным Расійскім войскам у памяць подзвігаў у Персіі, Турцыі і пры ўціхамірванні Польшчы» ў 1826-1831 гг.
59°53′29,4″ пн. ш. 30°19′09,84″ у. д.HGЯO
Краіна  Расія
Горад Санкт-Пецярбург
Архітэктурны стыль ампір
Архітэктар В. П. Стасаў
Дата заснавання 1834
Будаўніцтва 18341838 гады
Дата скасавання 1936
Статус Герб Расіі Аб’ект культурнай спадчыны РФ № 7810318000№ 7810318000
Праблемы з <mapframe>:
  • Атрыбут «latitude» мае няслушнае значэнне
  • Атрыбут «longitude» мае няслушнае значэнне
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Маскоўскія Трыумфальныя вароты — трыумфальная арка, збудаваная ў 18341838 гг. у Санкт-Пецярбургу па праекце В. П. Стасава ў гонар пераможнага заканчэння руска-турэцкай вайны (18281829 гг.). Размешчаны на скрыжаванні Маскоўскага і Лігаўскага праспектаў, на плошчы Маскоўскія Вароты  (руск.)[1].

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

У 1936 годзе Маскоўскія вароты былі разабраны з мэтай рэалізацыі ідэі пераносу цэнтра горада на поўдзень з галоўнай плошчай каля Дома Саветаў на Маскоўскай плошчы.

Маскоўскімі варотамі ў рамках гэтага праекта збіраліся ўпрыгожыць планаваны парк[2].

У 19591960 гг. вароты былі адноўлены на ранейшым месцы ў варыянце 1936 года як гістарычны і архітэктурны помнік (архітэктары Я. М. Пятрова  (руск.) і І. Г. Капцюг).

У маі 1965 года плошча каля Маскоўскіх варот была пераназвана ў Маскоўскую. У кастрычніку 1968 года была адноўлена гістарычная назва — плошча зноў стала звацца Маскоўскія Вароты.

Назва «Маскоўскія вароты» таксама носіць пабудаваная ў 1961 годзе станцыя метро, вестыбюль якой (убудаваны ў чатырохпавярховы будынак) знаходзіцца на плошчы.

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. Горбачевич К. С., Хабло Е. П. Почему так названы? : Справочник. — СПб, Норинт, 2006.
  2. Пецярбургскі метрапалітэн. Лінія 2, Станцыі і тунэлі на сайце Санкт-Пецярбургская інтэрнэт-газета

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Гусаров А.Ю. Памятники воинской славы Петербурга. — СПб, 2010. — ISBN 978-5-93437-363-5.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]