Музей Карэр

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Будынак Новых пракурацый, дзе размяшчаецца Музей Карэр
Віторэ Карпача. Дзве венецыянкі. 1510

Гарадскі музей Карэра (італ.: Museo Civico Correr) — мастацкі музей у Венецыі, які асвятляе розныя аспекты традыцыйнага венецыянскага жыцця, асабліва апошняга перыяду існавання Венецыянскай рэспублікі.

Музей займае напалеонаўскае крыло Пракурацый на плошчы Сан-Марка, насупраць сабора Св. Марка. Ён узнік у 1830 годзе дзякуючы венецыянцу Тэадора Карэру (1750—1830), які адпісаў гораду сваю найкаштоўную калекцыю жывапісу і старадаўніх прадметаў дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва.

Флігель Напалеона злучае Старую і Новую пракурацыі, але не занадта добра ўпісваецца ў агульны ансамбль[1]. Да 1807 года на гэтым месцы стаяла царква, якую знеслі, каб увянчаць рэзідэнцыю Напалеона вялікім парталам (архітэктар Джузэпэ Салі).

У наш час збор музея складаецца з трох розных калекцый. Гістарычныя краявіды Венецыі, дакументы, ведуты, выкананыя школай Каналета і прадстаўленыя ў экспазіцыі Фонду Тэадора Карэра, апавядаюць пра розныя этапы гісторыі горада. У гэту калекцыю музея таксама ўваходзяць бібліятэка з былога манастыра тэатынцаў, парадная адзежа, манеты і пячаткі, а таксама гістарычная зброя.

Другая частка музейных фондаў уяўляе сабой карцінную галерэю. У яе ўваходзіць цэлы шэраг жанравых твораў венецыянскай школы, як, напрыклад, сцэны венецыянскага маскараду пэндзля П'етра Лангі і карціна Карпача «Дзве венецыянкі», якую ў XIX ст. памылкова прымалі за выяву дзвюх куртызанак.

Музей Рысарджымента (італ.: Museo del Risorgimento e dell'Ottocento Veneziano)з'яўляецца трэцяй калекцыяй Музея Карэр, дзе ўвазе наведвальнікаў прадстаўлены сведчанні гісторыі Венецыі ў перыяд ад падзення рэспублікі да аб'яднання Італіі ў XIX ст. у форме гістарычных карцін, касцюмаў, дакументаў і гравюр.

Зноскі

  1. Италия (Северная и Центральная). М.: Авангард, 2008, С. 208. ISBN 978-5-86394-287-2.

Бібліяграфія[правіць | правіць зыходнік]

  • Thorsten Droste: Venedig — DuMont Kunst-Reiseführer; DuMont Buchverlag, Köln 1996, ISBN 3-7701-3582-2, S. 313.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]