Мікалай Сцяпанавіч Верамей

Мікалай Сцяпанавіч Верамей
Мікалай Сцяпанавіч Верамей
Род дзейнасці	грамадскі дзеяч, палітык, публіцыст
Дата нараджэння	1898
Месца нараджэння	Кавальцы, Лебедзеўская воласць[d], Вілейскі павет, Віленская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці	22 кастрычніка 1937
Месца смерці	Хабараўскі край, СССР;
Грамадзянства	БССР;
Альма-матар	Невельская настаўніцкая семінарыя[d]; Чэшскі тэхнічны ўніверсітэт (1929);
Партыя	Камуністычная партыя Польшчы; Камуністычная партыя Заходняй Беларусі;
Член у	Беларуская рэвалюцыйная арганізацыя;
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Мікалай Сцяпанавіч Верамей (канспіратыўны псеўданім: Пабядзінскі; 1898, в. Кавальцы, Віленская губерня, цяпер Маладзечанскі раён Мінскай вобл. — 22 кастрычніка 1937, Хабараўскі край) — беларускі грамадска-палітычны дзеяч, публіцыст.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Вучыўся ў Невельскай настаўніцкай семінарыі. Працаваў настаўнікам на Маладзечаншчыне. У 1919 уступіў у Камуністычную рабочую партыю Польшчы (КРПП); з 1922 член Беларускай рэвалюцыйнай арганізацыі; з 1923 член КПЗБ. У 1922 выехаў на вучобу ў Чэхаславакію; у 1929 скончыў Пражскі электратэхнічны інстытут. Вярнуўся ў Зах. Беларусь. Удзельнічаў у падрыхтоўцы выбараў у сейм, друкаваў улёткі і іншую нелегальную літаратуру; арганізоўваў беларускія школы. Фактычна знаходзіўся на нелегальным становішчы.

У 1930 перапраўлены ў СССР. У 1930 арганізатар і дырэктар Энергетычнага інстытута ў Мінску. З 1931 у Маскве — у польскай секцыі Камінтэрна. Прозвішча «Пабядзінскі» нададзена вясною 1931 з канспіратыўных меркаванняў.

Арыштаваны ДПУ БССР 16.8.1933 па справе Беларускага нацыянальнага цэнтра; высланы ў Хабараўскі край (Арцёмаўск), дзе і загінуў. Рэабілітаваны 16.8.1956.