Мікіта Іванавіч Корзун

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Корзун.
Футбол
Мікіта Корзун
Агульная інфармацыя
Поўнае імя Мікіта Іванавіч Корзун
Нарадзіўся 6 сакавіка 1995(1995-03-06)[1][2][…] (29 гадоў)
Грамадзянства  Беларусь
Рост 174 см
Вага 68 кг[3]
Пазіцыя паўабаронца
Інфармацыя пра клуб
Клуб Казахстан Елімай
Нумар 81
Клубная кар’ера[* 1]
2011—2015 Беларусь Дынама (Мінск) 47 (0)
2016—2020 Украіна Дынама (Кіеў) 20 (0)
2018 →  Беларусь Дынама (Мінск) 12 (1)
2019 →  Саудаўская Аравія Аль-Фатэх 11 (0)
2019—2020 →  Партугалія Вілафранкенсі 12 (0)
2020—2023 Беларусь Шахцёр (Салігорск) 59 (2)
2024— Казахстан Елімай (Семей)
Нацыянальная зборная[* 2]
2011—2012 Беларусь Беларусь (да 17) 5 (0)
2012—2013 Беларусь Беларусь (да 19) 5 (0)
2013—2016 Беларусь Беларусь (да 21) 14 (1)
2016— Беларусь Беларусь 24 (0)
  1. ↑ Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў, адкарэктавана станам на 9 студзеня 2024.
  2. ↑ Колькасць гульняў і галоў за нацыянальную зборную ў афіцыйных матчах, адкарэктавана станам на 28 сакавіка 2024

Мікіта Корзун (нар. 6 сакавіка 1995, Мінск) — беларускі футбаліст, паўабаронца казахстанскага клуба «Елімай» з Семея і нацыянальнай зборнай Беларусі.

Клубная кар’ера[правіць | правіць зыходнік]

Выхаванец мінскага «Дынама», з 2011 года выступаў за дубль. У асноўнай камандзе дэбютаваў 26 верасня 2012 года ў матчы 1/8 Кубка Беларусі супраць пінскай «Хвалі», калі правёў на полі ўсе 90 хвілін. Дэбют у чэмпіянаце адбыўся 17 лістапада 2012 года ў матчы супраць «Тарпеда-БелАЗ», калі Мікіта ўжо ў кампенсаваны час замяніў Станіслава Драгуна.

У сезоне 2013 стаў трывала з’яўляцца ў асноўным складзе дынамаўцаў, пры гэтым нярэдка выхадзіў у стартавым складзе. Па выніках сезона 2013 быў прызнаны найлепшым у намінацыі «Футбольная надзея Беларусі»[4].

Сезон 2014 распачынаў у аснове «Дынама», але ў красавіку 2014 года атрымаў траўму, з-за якой прапусціў амаль увесь сезон. Вярнуўся на поле ў кастрычніку 2014 года, але неўзабаве атрымаў паўторную траўму і ўжо не з’яўляўся ў складзе да канца чэмпіянату. Сезон 2015 распачаў на лаўцы запасных, але хутка замацаваўся ў стартавым складзе мінчан на пазіцыі апорнага паўабаронцы, стаў адным з асноўных ігракоў каманды.

У лістападзе 2015 года цікавасць да Корзуна стаў праяўляць данецкі «Шахцёр»[5]. Пазней Мікіта быў запрошаны ў іншы ўкраінскі клуб — «Дынама» з Кіева. 1 лютага 2016 года было афіцыйна абвешчана аб падпісанні кантракта[6]. У сезоне 2015/16 выйшаў на поле толькі ў апошнім матчы сезона, а ў другой палове 2016 года стаў часцей з’яўляцца ў складзе. У пачатку 2017 года зноў страціў месца ў аснове, выступаў за моладзевы склад.

У першай палове сезона 2017/18 зноў стаў трапляць у склад, аднак у 2018 годзе перастаў з’яўляцца на полі. Па заканчэнні сезона «Дынама» выставіла Корзуна на трансфер, і ў ліпені 2018 года паўабаронца на правах арэнды вярнуўся ў мінскае «Дынама»[7]. Замацаваўся ў стартавым складзе каманды, з лістапада 2018 года не гуляў з-за траўмы.

Па заканчэнні сезона ў снежні 2018 года вярнуўся ў Кіеў, аднак у студзені 2019 года не трапіў у склад каманды на замежны збор і неўзабаве быў аддадзены ў арэнду саудаўскаму клубу «Аль-Фатэх»[8]. У жніўні 2019 года пакінуў «Аль-Фатэх»[9] і на правах арэнды далучыўся да клуба «Вілафранкенсі» з другога дывізіёна Партугаліі[10].

Пакінуў партугальскую каманду па заканчэнні арэнды ў чэрвені 2020 года, пасля чаго трэніраваўся з рознымі беларускімі клубамі, шукаючы варыянты для працягу кар’еры. У верасні 2020 года перайшоў у салігорскі «Шахцёр», падпісаўшы кантракт да 2023 года[11]. У маі 2023 года па рашэнні кантрольна-дысцыплінарнага камітэта АБФФ быў аштрафаваны за ўдзел у дагаварных матчах і атрымаў гадавую дыскваліфікацыю ў выпадку нявыплаты штрафу[12]. У снежні 2023 года пакінуў «Шахцёр» пасля заканчэння тэрміну дзеяння кантракта[13].

У студзені 2024 года стаў іграком казахскага клуба «Елімай»[14].

Міжнародная кар’ера[правіць | правіць зыходнік]

Выступаў за юнацкія зборныя да 17 і 19 гадоў. 19 лістапада 2013 года дэбютаваў за моладзевую зборную Беларусі ў адборачным матчы чэмпіянату Еўропы супраць Арменіі.

У маі 2016 года са складу моладзевай зборнай быў у надзвычайным парадку выкліканы ў нацыянальную зборную Беларусі ў сувязі з траўмамі іншых ігракоў[15]. Дэбютаваў за нацыянальную каманду 27 мая 2016 года ў таварыскім матчы супраць Паўночнай Ірландыі (0:3), выйшаўшы ў стартавым складзе.

Дасягненні[правіць | правіць зыходнік]

Статыстыка выступленняў[правіць | правіць зыходнік]

Сезон Дывізіён Клуб Краіна Матчы Галы
2011 дубль Дынама Мінск Беларусь 5 0
2012 Д1 Дынама Мінск Беларусь 1 0
2013 Д1 Дынама Мінск Беларусь 23 0
2014 Д1 Дынама Мінск Беларусь 4 0
2015 Д1 Дынама Мінск Беларусь 19 0
2015/16 (2) Д1 Дынама Кіеў Украіна 1 0
2016/17 Д1 Дынама Кіеў Украіна 11 0
2017/18 Д1 Дынама Кіеў Украіна 8 0
2018 (2) Д1 Дынама Мінск Беларусь 12 1
2018/19 (2) Д1 Аль-Фатэх Саудаўская Аравія 11 0
2019/20 Д2 Вілафранкенсі Партугалія 12 0
2020 Д1 Шахцёр Беларусь 1 0
2021 Д1 Шахцёр Беларусь 18 0
2022 Д1 Шахцёр Беларусь 21 0
2023 Д1 Шахцёр Беларусь 19 2
2024 Д1 Елімай Казахстан

Крыніцы[правіць | правіць зыходнік]

  1. ↑ Nikita Korzun // Transfermarkt — 2000. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ Nikita Korzun // FBref.com
  3. ↑ https://www.pressball.by/footballstat/nikita_korzun/
  4. ↑ Никита Корзун признан лучшим в номинации "Футбольная надежда Беларуси" (руск.). football.by (10 снежня 2013). Праверана 17 кастрычніка 2023.
  5. ↑ Донецкий "Шахтер" готов заключить контракт с Никитой Корзуном без просмотра (руск.). football.by (11 лістапада 2015). Праверана 17 кастрычніка 2023.
  6. ↑ Киевское "Динамо" объявило о подписании контракта с Никитой Корзуном (руск.). football.by (1 лютага 2016). Праверана 17 кастрычніка 2023.
  7. ↑ Минское "Динамо" арендовало Никиту Корзуна (руск.). football.by (24 ліпеня 2018). Праверана 17 кастрычніка 2023.
  8. ↑ Никита Корзун стал игроком клуба "Аль-Фатех" (руск.). football.by (24 студзеня 2019). Праверана 17 кастрычніка 2023.
  9. ↑ Футбол. Никита Корзун разорвал контракт с "Аль-Фатехом" из Саудовской Аравии (руск.)(недаступная спасылка). pressball.by. Архівавана з першакрыніцы 25 кастрычніка 2020. Праверана 1 верасня 2019.
  10. ↑ Никита Корзун перешел в португальский "Вилафранкенше" (руск.). football.by (31 жніўня 2019). Праверана 17 кастрычніка 2023.
  11. ↑ Корзун стал игроком "Шахтера" (руск.). football.by (2 верасня 2020). Праверана 17 кастрычніка 2023.
  12. ↑ Официально (руск.). Афіцыйны сайт АБФФ (11 мая 2023). Праверана 9 студзеня 2024.
  13. ↑ Фессу Меме Плакка, Никита Николаевич и Никита Корзун покидают «Шахтер» по истечении срока действия контрактов (руск.). Афіцыйны сайт салігорскага «Шахцёра» (31 снежня 2023). Праверана 9 студзеня 2024.
  14. ↑ Официально: Корзун и Золотов стали игроками казахстанского "Елимая" (руск.). football.by (1 студзеня 2024). Праверана 9 студзеня 2024.
  15. ↑ Никита Корзун вызван в национальную сборную Беларуси (руск.). football.by (19 мая 2016). Праверана 17 кастрычніка 2023.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Мікіта_Іванавіч_Корзун&oldid=4702509"