Міхаіл Міхайлавіч Гармоза

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Міхаіл Міхайлавіч Гармоза
Дата нараджэння 19 жніўня 1917(1917-08-19)
Месца нараджэння в. Чапля, Дзяржынскі раён, Мінская вобласць
Дата смерці 24 чэрвеня 1985(1985-06-24) (67 гадоў)
Месца смерці
Месца пахавання
Грамадзянства
Прыналежнасць Саюз Савецкіх Сацыялістычных Рэспублік
Род войскаў ваенна-марскі флот,
бранетанкавыя войскі
Гады службы 1938—1948
Званне гвардыі капітан
Часць 11-ы асобны гвардзейскі цяжкі танкавы полк
Бітвы/войны Савецка-фінская вайна,
Вялікая Айчынная вайна
Узнагароды і званні
Медаль «Залатая Зорка»
Ордэн Леніна  — 1940 Ордэн Айчыннай вайны I ступені Ордэн Айчыннай вайны 2 ступені Ордэн Чырвонай Зоркі

Міхаіл Міхайлавіч Гармоза (19 жніўня 1917, в. Чапля, Дзяржынскі раён, Мінская вобласць — 24 чэрвеня 1985) — гвардыі капітан Савецкай Арміі, удзельнік савецка-фінскай і Вялікай Айчыннай войнаў, Герой Савецкага Саюза (1940)[1].

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў сялянскай сям'і, беларус[2]. Скончыў чатыры класы школы, пасля чаго працаваў трактарыстам Дзяржынскай машынна-трактарнай станцыі. У 1938 годзе Гармаза быў прызваны на службу ў рабоча-сялянскага Чырвоны Флот. У званні чырванафлотца быў наводчыкам арудзія 152-міліметровай гаўбічнай батарэі берагавога атрада суправаджэння Балтыйскага флоту. Вызначыўся падчас савецка-фінскай вайны[1][3].

У перыяд падрыхтоўкі да наступу 7-й арміі  (руск.) (бел. Паўночна-Заходняга фронту Гармаза ўдзельнічаў у знішчэнні фінскіх абарончых збудаванняў Мурыльскага вузла (цяпер — вёска Высокае Выбаргскага раёна  (руск.) (бел. Ленінградскай вобласці). Нягледзячы на масіраваны агонь праціўніка, агнём сваёй гарматы Гармаза знішчыў дот з гарнізонам[3].

Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 21 красавіка 1940 года за «ўзорнае выкананне баявых заданняў камандавання на фронце барацьбы з фінскай белагвардзейшчынай і праяўленыя пры гэтым адвагу і геройства» чырванафлоцец Міхаіл Гармаза быў удастоены высокага звання Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медалі «Залатая Зорка» пад нумарам 457[3].

У 1941 годзе Гармаза скончыў Кіеўскае танкавае вучылішча. З пачатку Вялікай Айчыннай вайны — на Паўднёва-Заходнім, Волхаўскім, Паўночна-Заходнім, 1-м Беларускім франтах[1]. Прайшоў шлях ад камандзіра танка да камандзіра танкавай роты 11-га асобнага гвардзейскага цяжкага танкавага палка[2]. У сакавіку 1945 года яго рота на працягу 1,5 сутак утрымлівала ў горадзе Лабенц  (руск.) (бел. суперніка, які прарываўся на поўнач. Танкісты М. М. Гармазы вытрымалі атакі да 2-х батальёнаў пяхоты з артылерыяй і танкамі, якія, па савецкіх дадзеных, узначальваў нямецкі генерал са сваім штабам. Пад кіраўніцтвам гвардыі капітана М. М. Гармазы, рота запісала на свой ​​баявы рахунак 6 падбітых і знішчаных танкаў і самаходных установак, тры арудзія, 5 мінамётаў і да 400-т салдат і афіцэраў праціўніка. Узнагароджаны ордэнам Айчыннай вайны II ступені (10 красавіка 1945)[2].

У 1948 годзе ў званні капітана ён быў звольнены ў запас. Пражываў у Мінску, працаваў у МУС Беларускай ССР[1]. Памёр 24 чэрвеня 1985 года[3].

Пахаваны на Чыжоўскіх могілках Мінска.

Узнагароды і званні[правіць | правіць зыходнік]

Памяць[правіць | правіць зыходнік]

У Дзяржынскім раёне ўсталяваны прыз яго імя для лепшага механізатара[1].

Зноскі

  1. ↑ а б в г д Гармоза Михаил Михайлович // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 139. — 737 с.
  2. ↑ а б в г Узнагародны ліст у электронным банку дакументаў «Подзвіг Народа» (архіўныя матэрыялы ЦАМА, ф. 33, воп. 686196, спр. 5335, л. 150)
  3. ↑ а б в г д Міхаіл Міхайлавіч Гармоза на сайце «Героі краіны»
  4. ↑ Узнагародны ліст у электронным банку дакументаў «Подзвіг Народа»

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. — М.: Воениздат, 1987. — Т. 1 /Абаев — Любичев/. — 911 с. — 100 000 экз. — ISBN отс., Рег. № в РКП 87-95382.
  • Навечно в сердце народном. 3-е изд., доп. и испр. Минск, 1984.
  • Герои Советского Союза Военно-Морского Флота. 1937—1945. — М.: Воениздат, 1977.
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Міхаіл_Міхайлавіч_Гармоза&oldid=4439642"