Міхаіл Сямёнавіч Казінік
Міхаіл Сямёнавіч Казінік | |
---|---|
Род дзейнасці | скрыпач, музыказнавец |
Дата нараджэння | 13 лістапада 1951 (72 гады) |
Месца нараджэння | |
Грамадзянства | |
Месца працы | |
Альма-матар | |
Сайт | kazinik.ru |
Міхаіл Сямёнавіч Казінік (нар. 13 лістапада 1951, Ленінград) — лектар-музыказнавец, папулярызатар класічнай музыкі, скрыпач[1], піяніст[2].
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Раннія гады[правіць | правіць зыходнік]
Нарадзіўся ў яўрэйскай сям’і. Бацька — Сямён Міхайлавіч Казінік, горны інжынер[3], родам з Чарэі Чашніцкага раёна Беларусі. Маці — Бэла Рыгораўна Левіна, працавала на Віцебскай панчошна-трыкатажнай фабрыцы «КІМ»[4], родам з Чашнікаў у Беларусі.
У 1953 годзе сям’я пераехала ў Віцебск. З шасці гадоў Міхаіл граў на скрыпцы і фартэпіяна[5]. У 1958 годзе паступіў у дзіцячую музычную школу № 1 па класе скрыпкі. У 1968 годзе працягнуў навучанне ў Віцебскім музычным вучылішчы[4] (цяпер Віцебскі дзяржаўны каледж імя І. І. Салярцінскага). У 1970 годзе паступіў у Беларускую дзяржаўную кансерваторыю (з 1992 — Беларуская дзяржаўная акадэмія музыкі) у Мінску[4], скончыў яе ў 1975 годзе.
Кар’ера[правіць | правіць зыходнік]
У 1975—1990 гадах — саліст і лектар-музыказнавец Беларускай дзяржаўнай філармоніі[6], выступаў з лекцыямі-канцэртамі ў розных гарадах СССР[7][8].
Пасля падзей жніўня 1991 года пераехаў на сталае месца жыхарства ў Швецыю[9], пасяліўся ў Стакгольме[10] і атрымаў шведскае грамадзянства[11]. Супрацоўнічаў з рэжысёрам Юрыем Ледэрманам і яго тэатрам «Teaterstudio Lederman» у Стакгольме[12], прымаў удзел у пастаноўцы спектакля «Моцарт супраць Сальеры»[13].
Рэгулярна выступае з лекцыямі, канцэртамі і творчымі вечарамі ў розных краінах свету — Расіі, Беларусі, Украіне, балтыйскіх і скандынаўскіх краінах, Германіі, Галандыі, Вялікабрытаніі, ЗША. На выступленнях распавядае пра гісторыю мастацтва[14] і класічную музыку, імкнецца захапіць ёю слухачоў[15][16]. Канцэрты ў асноўным разлічаны на шырокую аўдыторыю, некаторыя выступленні праводзіць для дзяцей[17].
У 2000-я гады вёў цыкл тэлеперадач «Ad Libitum або ў вольным палёце» (кіраўнік праграмы Ігар Шадхан, рэжысёр Наталля Кугашова, трансляваліся на ТБ Цэнтр і TVCI у Расіі і Axess TV у Швецыі[18])[19], дзе распавядаў пра творчасць розных кампазітараў[20]. Спачатку было знята 12 серый — «Эфект Баха», «Эфект Шуберта», «Эфект Моцарта», «Эфект Шапэна» і іншыя, затым зроблены дадатковыя выпускі — агулам выйшла 56 перадач. Здымкі праходзілі ў Швецыі на лецішчы Казініка і ў розных маляўнічых месцах[21].
У 2005 годзе быў адным з каментатараў тэлевізійнай трансляцыі Нобелеўскага канцэрта на шведскім тэлеканале TV4[22].
З 2007 года прыняў удзел у вялікай колькасці тэлевізійных праграм і інтэрв’ю на федэральных і рэгіянальных тэлеканалах; удзельнічаў у праграме «Познер»[23].
У 2007 годзе выступіў у ролі экскурсавода па родным горадзе ў дакументальным фільме Ігара Шадхана «Палёт над Віцебскам»[24][4].
З 2007 года — аўтар і вядучы праграмы «Музыка, якая вярнулася» на радыёстанцыі «Орфей»[25]. За ажыццяўленне гэтага праекта радыёстанцыя ўзнагароджана прэміяй «Радыёманія-2015»[26][27].
У 2009—2012 і 2016 гадах — аўтар і вядучы праграмы «Таемныя знакі культуры» на радыё «Серебряный дождь»[28].
З 2011 года — вядучы аўтарскай праграмы «Ноты, якія змянілі свет» на тэлеканале «Дождь»[29][30].
З 2011 года ў Рызе праходзіць Міжнародны музычны фестываль «Дні Казініка» у яго межах праводзіцца конкурс маладых інструменталістаў і вакалістаў[31][32].
З 2012 года — аўтар і вядучы праграмы «Нетыповы фармат» на радыё «Голас Расіі»[33].
Погляды[правіць | правіць зыходнік]
Перакананы антыкамуніст[4]. Паводле яго, у ГУЛАГу знішчаны лепшыя людзі краіны[34][35]. Пры гэтым заўважае, што пры камунізме былі прыгожыя ідэі і міфы[36].
Крытычна ставіцца да сучаснай мадэлі дэмакратыі. Лічыць трагедыяй і ўладу «охласа», калі «у прафесара і ў „бомжа“ ўсеагульнае роўнае выбарчае права»[37]. Праўдзівай дэмакратыяй лічыць уладу мысляроў, якія думаюць пра будучыню[38].
Лічыць неабходным правядзенне рэформы школьнай адукацыі як у Расіі, так і свеце[39]. На яго думку, сучасная школа фарміруе ў дзіця «кліпавае мысленне», бо яно атрымлівае разрозненыя веды па розных прадметах[9][40][41]. На яго думку школа «набіла іх галаву, як мяшок саломай, набіла кучай звестак, з якіх 90 % ім не спатрэбяцца ніколі, і не дала парадыгмы ведаў, смагі ведаў, цягі да ведаў, спосабу пазнання праз культуру, праз мастацтва, праз матэматыку»[42].
У 2017 годзе выступіў у Савеце Федэрацыі Расіі з прамовай пра важнасць ролі мастацтва і адукацыі ў жыцці расійскага грамадства[43].
Асабістае жыццё[правіць | правіць зыходнік]
- Жонка — Таццяна[4].
- Сын — Барыс Казінік (нар. 1975).
Бібліяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Кнігі[правіць | правіць зыходнік]
- Казиник М. Тайны гениев. — 4-е изд. — М.: Легейн, 2010. — 304 с. — ISBN 978-5-91491-025-6.
- Казиник М. Тайны гениев-2 или Волновые пути к музыке. — М.: Динатон, 2010. — 219 с. — ISBN 978-5-91751-004-0.
- Казиник М. Тайны гениев. Тайны гениев-2, или Волновые пути к музыке. + 3 CD (музыкальное приложение). — М.: Новый Акрополь, 2011. — 587 с. — ISBN 978-5-91896-027-1.
- Казиник М. Приобщение. Слово. Музыка. Жизнь. — М.: Дельфис, 2014. — 216 с. — ISBN 978-5-93366-030-9.
- Казиник М. Буравчик в стране Света. — М.: Бослен, 2015. — 160 с. — ISBN 978-5-91187-225-0.
- Казиник М. Погружение в музыку, или Тайны гениев-2. — М.: АСТ, 2017. — 300 с. — ISBN 978-5-17-098898-3.
- Казиник М. Буравчик в стране Света: Что такое культура? Чем человек отличается от всего живого?. — М.: Бослен, 2020. — 160 с. — (Пытливый ум). — ISBN 978-5-91187-225-0.
- Казиник М. Музыкальные антидепрессанты. — М.: Бослен, 2020. — 318 с. — ISBN 978-5-91187-362-2
- Казиник М. Музыкальные парадоксы. — М.: Бослен, 2022. — 288 с. — ISBN 978-5-91187-389-9
Артыкулы ў часопісах[правіць | правіць зыходнік]
- Казиник М. Нужны активные поиски (О проблемах лекторской работы) // Советская музыка. — 1985. — № 8. — С. 71—73.
- Казиник М. Специалисты, отзовитесь! (О проблемах музыкальных жанров) // Советская музыка. — 1985. — № 11. — С. 77.
- Казиник М. Ребёнок и музыка (О музыкальном воспитании младших школьников) // Музыка в школе. — 1986. — № 1. — С. 36—39.
- Казиник М. Я — на нашей планете…: [Беседа] / Вела Шлихтина Ю. // Музыкальная академия. — 1996. — № 3—4. — С. 132—136.
- Королёва Т. П. Музыка для всех: диалог о ключевых проблемах музыкального просвещения и воспитания / Т. П. Королёва, М. С. Казиник // Столичное образование сегодня. — Минск, 2006. — № 5. — С. 16—32.
- Нашу публику я люблю больше [Текст] / М. Казиник; беседовала О. Русанова // Музыкальная жизнь. — 2015. — № 3. — С. 48—49. — ISSN 0131-2383.
- Педагогика искусства в системе общего образования / Е. Б. Зотова // Искусство в школе. — 2013. — № 6. — С. 8—9 . — ISSN 0859-4956.
Зноскі
- ↑ Михаил Казиник - О скрипке
- ↑ Michail Kazinik plays Ludvig van Beethoven Moonlight Sonata
- ↑ Тина Арсеньева. ...или феномен Казиника . газета «Вечерняя Одесса» (24 сакавіка 2007). Архівавана з першакрыніцы 21 красавіка 2017. Праверана 22 студзеня 2016.
- ↑ а б в г д е Аркадий Шульман Ad libitum, или в свободном полете // Мишпоха. — № 20. Архівавана з першакрыніцы 14 красавіка 2017.
- ↑ Выступление Михаила Казиника . газета «Московский комсомолец». Архівавана з першакрыніцы 17 верасня 2016. Праверана 10 студзеня 2015.
- ↑ Состоялся мастер-класс педагога-новатора Михаила Казиника . Белорусский государственный педагогический университет (18 верасня 2015). Архівавана з першакрыніцы 7 мая 2016. Праверана 17 студзеня 2016.
- ↑ Публике сыграли о высоком . Коммерсантъ Украина (26 мая 2009). Архівавана з першакрыніцы 24 красавіка 2016. Праверана 18 студзеня 2016.
- ↑ Мария Костюкевич. Казиник отремонтировал Прокофьева . газета «Московский комсомолец» (11 красавіка 2012). Архівавана з першакрыніцы 24 красавіка 2016. Праверана 21 студзеня 2016.
- ↑ а б Лариса Алексеенко. Скрипач Михаил Казиник: «В России искусство — грань между жизнью и смертью» . «Аргументы и факты» (23 верасня 2013). Архівавана з першакрыніцы 10 мая 2017. Праверана 16 студзеня 2016.
- ↑ Айсылу Кадырова. Михаил Казиник: «Нужно прекращать бессмысленную болтовню про оскорбление чувств верующих» . Вечерняя Казань (23 сакавіка 2015). Архівавана з першакрыніцы 5 верасня 2016. Праверана 17 студзеня 2016.
- ↑ «Классическая музыка ― музыка свободных людей. Рабы ее не слышат». Интервью с музыкантом и искусствоведом Михаилом Казиником . телеканал «Дождь» (19 снежня 2015). Архівавана з першакрыніцы 21 студзеня 2016. Праверана 17 студзеня 2016.
- ↑ Мария Михайлова. Михаил Казиник: «На людей обрушивается огромный поток тупого сознания, тупой музыки, тупых передач» . газета «Труд» (13 снежня 2010). Архівавана з першакрыніцы 2 лютага 2017. Праверана 22 студзеня 2016.
- ↑ Екатерина Омецинская. Тайны музыки Пушкина . газета «Московский Комсомолец в Питере» (8 снежня 2004). Архівавана з першакрыніцы 21 красавіка 2017. Праверана 17 студзеня 2016.
- ↑ Михаил Казиник привезет в Москву волшебный дар рассказа . «Российская газета» (10 красавіка 2015). Архівавана з першакрыніцы 21 ліпеня 2015. Праверана 22 студзеня 2016.
- ↑ Выступление Михаила Казиника . газета «Московский комсомолец». Архівавана з першакрыніцы 17 верасня 2016. Праверана 10 студзеня 2015.
- ↑ Евгений Бойко. «Тайные знаки культуры» Михаила Казиника(недаступная спасылка). classica.fm (30 кастрычніка 2009). Архівавана з першакрыніцы 1 верасня 2016. Праверана 21 студзеня 2016.
- ↑ Мария Костюкевич. Михаил Казиник учит не бояться классики . газета «Московский комсомолец» (26 кастрычніка 2012). Архівавана з першакрыніцы 2 снежня 2016. Праверана 17 студзеня 2016.
- ↑ En ryss i musiken (шведск.). axess.se. Архівавана з першакрыніцы 4 сакавіка 2016. Праверана 22 студзеня 2016.
- ↑ Александр Островский. Михаил Казиник: «Если есть гениальное творчество, то должно быть и гениальное восприятие» . газета «Русская Германия» (18 верасня 2015). Архівавана з першакрыніцы 14 мая 2017. Праверана 22 студзеня 2016.
- ↑ Ирина Петровская. Смотрите телевизор . Известия (29 чэрвеня 2008). Архівавана з першакрыніцы 6 сакавіка 2016. Праверана 18 студзеня 2016.
- ↑ Александр Островский. Михаил Казиник: «Если есть гениальное творчество, то должно быть и гениальное восприятие» . газета «Русская Германия» (18 верасня 2015). Архівавана з першакрыніцы 14 мая 2017. Праверана 22 студзеня 2016.
- ↑ TV4 visar nyinspelad Nobelkonsert från Stockholms Konserthus (шведск.). TV4 Group (16 снежня 2005). Архівавана з першакрыніцы 2 лютага 2017. Праверана 22 студзеня 2016.
- ↑ Михаил Казиник у Познера // Михаил Казиник. 25 июня 2014.
- ↑ Бюллетень Музея Марка Шагала. 2006. № 14. С.8.
- ↑ Получатели государственной поддержки в области электронных СМИ Федерального агентства по печати и массовым коммуникациям в 2014 году . Федеральное агентство по печати и массовым коммуникациям. Архівавана з першакрыніцы 29 чэрвеня 2018. Праверана 22 студзеня 2016.
- ↑ «Радиомания - 2015» . Радиомания. Архівавана з першакрыніцы 1 студзеня 2015. Праверана 20 студзеня 2016.
- ↑ «Радиомания - 2015» . Радиомания. Архівавана з першакрыніцы 1 студзеня 2015. Праверана 20 студзеня 2016.
- ↑ Выступление Михаила Казиника . газета «Московский комсомолец». Архівавана з першакрыніцы 17 верасня 2016. Праверана 10 студзеня 2015.
- ↑ Ноты, которые изменили мир . телеканал «Дождь». Архівавана з першакрыніцы 21 студзеня 2016. Праверана 24 студзеня 2016.
- ↑ Казанцев настроили на волну Пушкина и Чайковского . realnoevremya.ru. Архівавана з першакрыніцы 26 сакавіка 2015. Праверана 17 студзеня 2016.
- ↑ В Риге пройдет конкурс "Восходящие звезды" с участием Михаила Казиника . delfi.lv (25 лютага 2015). Архівавана з першакрыніцы 2 сакавіка 2015. Праверана 6 лютага 2016.
- ↑ И снова неподражаемый Казиник… . vesti.lv (9 лютага 2012). Архівавана з першакрыніцы 27 чэрвеня 2017. Праверана 6 лютага 2016.
- ↑ «Культура — это альфа и омега существования цивилизации» . «Голос России» (7 мая 2012). Праверана 22 студзеня 2016.
- ↑ Михаил Казиник: «Если бы я был президентом, то сказал бы: всех в армию, а там будет Казиник. Он научит не шагать строем, а слушать музыку и владеть речью» . kazanfirst.ru (1 кастрычніка 2015). Архівавана з першакрыніцы 11 сакавіка 2016. Праверана 22 студзеня 2016.
- ↑ Дмитрий Сухотерин. Рабы свободы . интернет-газета «Взгляд» (31 студзеня 2014). Архівавана з першакрыніцы 11 сакавіка 2016. Праверана 22 студзеня 2016.
- ↑ Екатерина Звягинцева, Ольга Данилевич. Михаил Казиник . радио «Говорит Москва» (12 лістапада 2014). Праверана 22 студзеня 2016.
- ↑ Я хочу поддержать людей духовно(недаступная спасылка). телепередача «Познер» (24 чэрвеня 2014). Архівавана з першакрыніцы 3 лістапада 2014. Праверана 22 студзеня 2016.
- ↑ «Сколково и все инновации XXI века уже давно зашифрованы в лирике Пушкина» . «Аргументы и факты» (8 снежня 2010). Архівавана з першакрыніцы 2 мая 2016. Праверана 22 студзеня 2016.
- ↑ Я хочу поддержать людей духовно(недаступная спасылка). телепередача «Познер» (24 чэрвеня 2014). Архівавана з першакрыніцы 3 лістапада 2014. Праверана 22 студзеня 2016.
- ↑ Юлия Шигарева. Просветитель Михаил Казиник: «Все школы у нас — угрюмые и мрачные» . «Аргументы и факты» (25 студзеня 2012). Архівавана з першакрыніцы 7 снежня 2015. Праверана 22 студзеня 2016.
- ↑ Музыкант Михаил Казиник о том, как закончить все войны . телеканал «Дождь» (3 лістапада 2015). Архівавана з першакрыніцы 16 сакавіка 2016. Праверана 24 студзеня 2016.
- ↑ Михаил Казиник: Дайте мне 10 минут на телевидении в прайм-тайм, и я верну вам сильную страну Архівавана 1 снежня 2017. // pravmir.ru, 30 ноября 2017
- ↑ В Совете Федерации выступил искусствовед Михаил Казиник // Совет Федерации. 14 июня 2017.
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
- kazinik.ru — афіцыйны сайт
- Статьи Михаила Казиника Архівавана 1 лютага 2011. в газете «Вечерний Петербург»
- Официальная страница программы «Музыка, которая вернулась» на радио «Орфей»
- Михаил Казиник: Дайте мне 10 минут на телевидении в прайм-тайм, и я верну вам сильную страну // pravmir.ru, 30 ноября 2017
- Михаил Казиник: «Музыка Чайковского — украинская!» Архівавана 10 жніўня 2019. // Liferead.media, 2019
- Михаил Казиник о конфликте с Познером, Урганте, выступлении в Госдуме, увольнении с радио и войне на YouTube