Мікалай Мікалаевіч Арочка

Мікола Арочка
Мікола Арочка
Асабістыя звесткі
Імя пры нараджэнні	Мікалай Мікалаевіч Арочка
Дата нараджэння	10 снежня 1930
Месца нараджэння	Вецявічы, Азярніцкі сельсавет, Слонімскі раён, Баранавіцкая вобласць, БССР, СССР;
Дата смерці	2 сакавіка 2013 (82 гады)
Месца смерці	Вецявічы, Азярніцкі сельсавет, Слонімскі раён, Гродзенская вобласць, Беларусь;
Грамадзянства	Беларусь;
Альма-матар	філалагічны факультэт БДУ;
Месца працы	Сельская гаспадарка Беларусі[d]; Літаратура і мастацтва; Інстытут літаратуразнаўства НАНБ;
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	паэт і літаратуразнавец
Мова твораў	беларуская

Мікола Арочка (10 снежня 1930, в. Вецявічы, цяпер Слонімскі раён — 2 сакавіка 2013^[1], в. Вецявічы, Слонімскі раён) — беларускі паэт і літаратуразнавец. Доктар філалагічных навук.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў сялянскай сям'і. Скончыў Азярніцкую сярэднюю школу (1951), паступіў на філалагічны факультэт БДУ, які скончыў у 1956^[2]. Працаваў у часопісе «Сельская гаспадарка Беларусі» (1956—1960) і ў газеце «Літаратура і мастацтва» (1962). Скончыў аспірантуру пры Інстытуце літаратуры імя Янкі Купалы АН БССР (1966). У 1966 — пачатку 1990-х гг. — навуковы супрацоўнік Інстытута літаратуры імя Янкі Купалы АН БССР. Член Саюза пісьменнікаў СССР (з 1958).

Творчасць[правіць | правіць зыходнік]

Дэбютаваў у друку вершамі ў 1949 (баранавіцкая абласная газета «Чырвоная звязда»). Аўтар зборнікаў паэзіі «Не ўсе лугі пакошаны» (1958), «Ветраломная паласа» (1962), «Крылатае семя» (1967), «Кветкі бяссмертніка» (1972), «Матчына жыта» (1978), «Колас на ржышчы» (1980), «Бяздоннае» (1985), «Падземныя замкі» (1986), драматычных паэм «Курганне. Крэва» (1982), «Судны дзень Скарыны» (1990), кніжкі вершаў для дзяцей «У птушынай вёсцы» (1964) і аповесці «Хай расце маладая таполя» (1964).

Асноўныя рысы паэзіі Арочкі — сардэчнасць, засяроджаны роздум пра жыццё і час; пазней — паглыбленне філасофскага пачатку, зварот да перажытага падчас вайны (паэма «Матчына жыта») і гістарычнага мінулага (паэма «Курганне»)^[2].

Аўтар крытыка-літаратуразнаўчых кніг «Валянцін Таўлай» (1969), «Галоўная служба паэзіі» (1974), «Беларуская савецкая паэма» (1979), «Саюз часу і майстэрства» (1981), «Максім Танк: Жыццё ў паэзіі» (1984), «Поэзия и война» (1987). Адзін з аўтараў «Истории белорусской советской литературы» (1977).

Перакладаў з рускай, латышскай, польскай і англійскай моў. У тым ліку перакладаў паасобныя творы А. Пракоф'ева, Я. Райніса, У. Бранеўскага і Д. Байрана^[2].

Зноскі

↑ Памёр Мікола Арочка
↑ ^а ^б ^в Арочко Микола // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 30. — 737 с..

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Арочка Мікола // Беларускія пісьменнікі (1917—1990): Даведнік / Склад. А. К. Гардзіцкі. Нав. рэд. А. Л. Верабей. — Мн.: Мастацкая літаратура, 1994. — 653 с.: іл. — 22 000 экз. — ISBN 5-340-00709-X.
Арочка Мікола // Беларускія пісьменнікі: Біябібліяграфічны слоўнік. У 6 т. / пад рэд. А. І. Мальдзіса. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 1992—1995.

[1] Памёр Мікола Арочка

[БС-2] а ^б ^в Арочко Микола // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 30. — 737 с..

[1]

[2]