Прытча аб багацеі-вар’яце
Прытча аб багацеі-вар'яце — адна з прытчаў Ісуса Хрыста. З'яўляецца ў новазапаветным апавяданні толькі ў Евангеллі ад Лукі 12:13-21, прытча адлюстроўвае глупства наданню занадта вялікага значэння багаццю.
Скарочаны варыянт прытчы таксама з'яўляецца ў не кананічным Евангеллі ад Фамы (Казанне 63), прытча была намалявана многімі мастакамі, у тым ліку Рэмбрандтам.
Біблейскае апавяданне[правіць | правіць зыходнік]
Прытча расказваецца на запыт аднаго мужчыны, які спрабуе заручыцца дапамогай Ісуса ў вырашэнні сямейнай фінансавай спрэчкі:
Нехта з людзей сказаў Яму: Настаўнік! скажы брату майму, каб ён падзяліў са мной спадчыну, а Ён сказаў чалавеку таму: хто паставіў Мяне судзіць альбо дзяліць вас? Пры гэтым сказаў ім: глядзеце, сцеражэцеся любаздзірства, бо жыццё чалавека не залежыць ад лішку ў яго маёмасьці.
І далей Ісус расказвае ўласна прытчу:
І сказаў ім прытчу: у аднаго багатага чалавека добра ўрадзіла поле; і ён разважаў сам з сабою: што мне рабіць? няма куды мне сабраць плады мае. І сказаў: вось што зраблю: паламаю засекі мае і збудую большыя, і збяру туды ўсё збожжа маё і ўсё дабро маё. І скажу душы маёй: душа! шмат дабра ляжыць у табе на многія гады: пакайся, еж, пі, весяліся. Але Бог сказаў яму: неразумны! гэтае ж ночы душу тваю забяруць у цябе; каму ж дастанецца тое, што ты назапасіў? Так бывае з тым, хто збірае скарбы сабе, а не ад Бога багацее.
Тлумачэнне[правіць | правіць зыходнік]
Багаты уланік у гэтай прытчы малюецца негатыўна, як прыклад прагнасці. Пашыраючы свой існуючы хлеў, ён выкарыстоўвае землі сельскагаспадарчага прызначэння для мэт захоўвання, і для дасягнення максімальнага прыбытку чакае павышэння коштаў на збожжа перад продажам. Аўгустын каментуе, што багаты ўласнік "плануе запоўніць сваю душу з празмерным і непатрэбным святам і горда ігнаруючы ўсе пустыя жываты бедных. Ён не разумеў, што жываты бедных значна больш бяспечныя складскія памяшканні, чым яго свірны ".
Размова багацея з самім сабой мае адмоўны, акрамя таго, эгацэнтрычны характар: апавяданне ад першай асобы адбываюцца 11 разоў. Некаторыя даследчыкі лічаць, што прытча ўяўляе сабой прыклад таго, што можна адбыцца таго, што не чакаюць. Чалавек, асоба якога звязана з яго уладаннямі, статусам ці дасягненнямі, што і штуршкае яго да набыцця новага багацця,- жыццё такога чалавека можа лёгка ў канчатковым выніку скончыцца па закліку Бога.
Глупства багацея заключаецца ў прыватнасці ў тым, што вялізнае багацце не можа гарантаваць будучыню: Судны дзень наступае раней, чым ён таго чакае.
Тэма прытчы выкарыстана ў працах такіх мастакоў, як Рэмбрант, Ян Лейкен, Джеймс Цісо, Давід Тэніс Малодшы.
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Прытча аб багацеі-вар’яце
