Роберт Качаран

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Роберт Качаран
арм.: Քոչարյան Ռոբերտ Սեդրակի
Сцяг2-і Прэзідэнт Арменіі
30 сакавіка 1998 — 9 красавіка 2008
Папярэднік Лявон Тэр-Петрасян
Пераемнік Серж Саргсян
Сцяг5-ы Прэм’ер-міністр Арменіі
20 сакавіка 1997 — 9 красавіка 1998
Папярэднік Армен Саркісян
Пераемнік Армен Дарбінян
Сцяг1-ы Прэзідэнт Нагорна-Карабахскай Рэспублікі
29 снежня 1994 — 20 сакавіка 1997
Папярэднік няма
Пераемнік Леанард Петрасян (в. а.)
Аркадзь Гукасян
Сцяг1-ы Прэм’ер-міністр Нагорна-Карабахскай Рэспублікі
15 жніўня 1992 — 24 снежня 1994
Папярэднік не
Пераемнік Леанард Георгіевіч Петрасян

Нараджэнне 31 жніўня 1954(1954-08-31) (69 гадоў)
Бацька Седрак Саркісавіч Качаран
Маці Эма Арсенаўна Аганян
Жонка Бела Лявонаўна Качаран
Дзеці сыны: Седрак і Лявон
дачка: Гаянэ
Веравызнанне хрысціянін, вернік Армянскай Апостальскай Царквы
Адукацыя
Прафесія Інжынер-электрамеханік
Дзейнасць палітык, інжынер
Аўтограф Выява аўтографа
Узнагароды
Ордэн Белага арла
Ордэн Белага арла
Кавалер Вялікага крыжа ордэна Вітаўса Вялікага Кавалер Вялікага Крыжа ордэна Ганаровага легіёна
Кавалер Вялікага крыжа ордэна Збавіцеля
Кавалер Вялікага крыжа ордэна Збавіцеля
Кавалер ордэна Гонару (Грузія)
Кавалер ордэна Гонару (Грузія)
Вялікая стужка Нацыянальнага ордэна Кедра
Вялікая стужка Нацыянальнага ордэна Кедра
Сайт robertkocharyan.am (арм.)
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Роберт Седракавіч Качаран (арм.: Ռոբերտ Սեդրակի Քոչարյան; 31 жніўня 1954, Сцепанакерт, НКАВ, Азербайджанская ССР) — другі прэзідэнт Рэспублікі Арменія з 30 сакавіка 1998 года па 9 красавіка 2008 года. Першы прэзідэнт Нагорна-Карабахскай Рэспублікі.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

У 19721974 гг. служыў у Савецкай арміі. У 19751976 гг. працаваў на розных прадпрыемствах у Сцепанакерце і Маскве. У 19771982 гг. вучыўся на электратэхнічным факультэце Ерэванскага політэхнічнага інстытута, атрымаў дыплом з адзнакай. У 19801981 гг. працаваў інжынерам-механікам на Сцепанакерцкім электратэхнічным заводзе. З 1981 г. працаваў на розных пасадах у Сцепанакерцкім гаркаме УЛКСМ, займаў пасаду другога сакратара Степанакерцкага гаркама УЛКСМ, з 1986 г. — інструктар Сцепанакерцкага гаркама КПСС. У 19871989 гг. узначальваў партыйную арганізацыю карабахскага шаўковага камбіната. З лютага 1988 г. з’яўляўся адным з лідараў Арцахскага руху, члены якога змагаліся за выхад Нагорна-Карабахскай Аўтаномнай вобласці з Азербайджанскай ССР і яе наступнае ўключэнне ў склад Арменіі. Быў членам групы «Крунк», узначальваў арганізацыю «Міацум» («Далучэнне»).

З 15 жніўня 1992 па 24 снежня 1994 гг. — прэм’ер-міністр самаабвешчанай Нагорна-Карабахскай Рэспублікі. З 29 снежня 1994 па 20 сакавіка 1997 гг. — першы прэзідэнт Нагорна-Карабахскай Рэспублікі.

З 20 сакавіка 1997 па 9 красавіка 1998 гг. — прэм’ер-міністр Арменіі.

З 30 сакавіка 1998 па 9 красавіка 2008 гг. — Прэзідэнт Арменіі. У 2008 г. армянская апазіцыя на чале з першым прэзідэнтам Лявонам Тэр-Петрасянам, які балатаваўся на чарговых прэзідэнцкіх выбарах, праводзіла ў цэнтры Ерэвана мітынгі, выказваючы незадаволенасць вынікамі галасавання. Акцыі пратэсту выліліся 12 сакавіка 2008 г. ў сутыкненні мітынгоўцаў з сіламі правапарадку, у выніку якіх загінулі дзесяць чалавек, больш за 200 былі параненыя[2].

Крымінальны пераслед[правіць | правіць зыходнік]

Спецыяльная следчая служба Арменіі 26 ліпеня 2018 г. прад’явіла Качарану абвінавачанне ў гвалтоўным звяржэнні канстытуцыйнага ладу ў 2008 г. У той жа дзень экс-прэзідэнта краіны дапыталі ў межах крымінальнай справы аб забойствах на пратэстных акцыях апазіцыі 1 сакавіка 2008 г.[2].

У 20182019 гг. Качарана неаднаразова арыштоўвалі і адпускалі па справе 1 сакавіка. Станам на чэрвень 2020 Качаран вызвалены ў трэці раз[3].

Сям’я[правіць | правіць зыходнік]

Жанаты, мае трох дзяцей.

Зноскі

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]