Самаапыленне

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі

Самаапыленне (аўтагамія) — тып апылення ў вышэйшых раслін. Пры самаапыленні пылок з пылавікоў пераносіцца на рыльца песціка той жа самай кветкі або паміж кветкамі адной расліны. Да самаапыляемых раслін адносяцца гарох, фіялкі, пшаніца, памідоры, ячмень, фасоль, нектарыны. Самаапыленне у некаторых раслін ажыццяўляецца ў нераскрытых кветках: напрыклад, у арахіса, некаторых відаў фіялак, гусманіі. Такі тып самаапылення называецца клейстагаміяй. Ч. Дарвін лічыў, што самаапыленне - не асноўны, а вымушаны сродак вырошчвання раслінамі насення пры адсутнасці ўмоў для перакрыжаванага апылення. Самаапыленне распаўсюджана галоўным чынам у відаў, якія растуць у неспрыяльных умовах, напрыклад, у высакагорных абласцях, дзе недастаткова насякомых-апыляльнікаў.

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]