Спражка
Спражка — засцежка, якая змацоўвае канцы чаго-небудзь, напрыклад, рамня, і служыць таксама ўпрыгожаннем. Звычайная спражка складаецца з рамкі і язычка, які фіксуе рамень у спражцы пры яго прасоўванні ў адтуліну на рамяні, але такая канструкцыя не з'яўляецца абавязковай. Рамень можа ўтрымлівацца ў спражцы таксама за кошт трэння.
У старажытнасці спражкі ўяўлялі сабой падковападобныя фібулы, зробленыя з круглага, радзей плоска-выпуклага ці чатырохграннага жалезнага або бронзавага стрыжня. На Беларусі распаўсюджаны галоўным чынам у помніках зарубінецкай культуры Верхняга Падняпроўя[1].
Зноскі
- ↑ Гісторыя беларускага мастацтва: У 6 т. Т. 1: Ад старажытных часоў да другой паловы XVI ст. ; [рэд. кал.: С. В. Марцэлеў (гал.рэд.) [і інш.] ; рэд. тома С. В. Марцэлеў, Л. М. Дробаў ; АН БССР, Ін-т мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору. — Мінск : Навука і тэхніка, 1987. — 303 с. : іл.
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Спражка
