Пушкінская (станцыя метро, Санкт-Пецярбург)

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
«Пушкінская»
Кіраўска-Выбаргская лінія
Пецярбургскі метрапалітэн
Дата адкрыцця 30 красавіка 1956 года
Праектная назва «Віцебская»[1]
Раён Адміралцейскі
Акруга Сямёнаўскі
Тып пілонная
Глыбіня залажэння, м ≈ 57
Колькасць платформаў 1
Тып платформы астраўная
Форма платформы прамая
Архітэктары Л. М. Палякоў,
В. А. Пятроў
Архітэктары вестыбюляў А. А. Грушке,
А. С. Гецкін, В. П. Шувалава
Інжынеры-канструктары С. М. Эпштэйн
Выхад да вуліц Загарадны праспект
Пераходы на станцыі  «Звенігародская»
Віцебскі вакзал
Аператары
сотавай сувязі
«Мегафон», «МТС»,
«Білайн», «Tele2»
Код станцыі ПШ
Суседнія станцыі Уладзімірская і Тэхналагічны інстытут
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

«Пушкінская» — станцыя Пецярбургскага метрапалітэна. Уваходзіць у склад Кіраўска-Выбаргскай лініі, размешчаная паміж станцыямі «Тэхналагічны інстытут» і «Уладзімірская».

Назва звязана з блізкасцю Віцебскага (былога Царскасельскага) вакзала, які злучае Санкт-Пецярбург з горадам Пушкін(Царскае Сяло), дзе ў Ліцэі 1811 па 1817 г. жыў і вучыўся паэт (пазней Пушкін жыў у Царскім Сяле ў 1831 г.). У праекце станцыя насіла назву «Віцебская».

Аднапавярховы драўляны будынак першага вакзалу быў узведзены ўжо пасля смерці Пушкіна (1837).


Асаблівасці праекта і станцыі[правіць | правіць зыходнік]

Станцыя была намінальна здадзена ў эксплуатацыю 15 лістапада 1955 г. у складзе першай чаргі метрапалітэна «Аўтава» — «Плошча Паўстання», але пры гэтым была аформлена толькі падземная зала станцыі, а вестыбюль і нахільны ход не былі пабудаваныя. Яны павінны былі быць адкрыты тады ж, аднак з-за праблем пры будаўніцтве нахільнага ходу былі скончаныя толькі 30 красавіка 1956 г. (пасля намінальнага адкрыцця станцыя ізноў зачынілася для пабудовы нахільнага ходу з вестыбюлем).

Зноскі

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Санкт-Петербург. Петроград. Ленинград: Энциклопедический справочник / Ред. коллегия: Белова Л. Н., Булдаков Г. Н., Дегтярев А. Я. и др. — М.: научное издательство «Большая Российская Энциклопедия». 1992. — 687 с.; ил. ISBN 5-85270-037-1