Стэній

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі

Стэнійскі перыяд (стар.-грэч.: στενός — «вузкі») - заключны геалагічны перыяд мезапратэразойскай эры, які доўжыўся 1200-1000 мільёнаў гадоў таму (хранаметрычная датыроўка, а не базуецца на стратыграфіі)[1].

Назва паходзіць ад вузкіх паліметамарфічных паясоў, якія сфармаваліся ў гэтым перыядзе.

У стэніі склаўся суперкантынент Радзінія.

Да пачатку гэтага перыяду адносяцца найбольш раннія выкапні астанкі эукарыётаў, які размнажалісь палавым шляхам[2].

Заўвагі[правіць | правіць зыходнік]

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Иорданский Н. Н. Развитие жизни на земле. — М.: Просвещение, 1981.
  • Короновский Н.В., Хаин В.Е., Ясаманов Н.А. Историческая геология : Учебник. — М.: Академия, 2006.
  • Ушаков С.А., Ясаманов Н.А. Дрейф материков и климаты Земли. — М.: Мысль, 1984.
  • Ясаманов Н.А. Древние климаты Земли. — Л.: Гидрометеоиздат, 1985.
  • Ясаманов Н.А. Популярная палеогеография. — М.: Мысль, 1985.