Стэфан Курч
| Стэфан Курч | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Герб «Радван» | |||||||
|
| |||||||
|
|||||||
| Папярэднік | Крыштаф Пякарскі | ||||||
| Пераемнік | Крыштаф Камароўскі | ||||||
|
|||||||
| Папярэднік | Крыштаф Пякарскі | ||||||
| Пераемнік | Стэфан Пясочынскі | ||||||
|
|
|||||||
| Нараджэнне | 1618 | ||||||
| Смерць | 1702 | ||||||
| Род | Курчы | ||||||
| Бацька | Станіслаў Курч | ||||||
| Маці | Дарота Пуцята | ||||||
| Жонка | Яна Петранела Сапега | ||||||
| Дзеці | Ян, Францішак, Тэадора, Соф'я | ||||||
Стэфан Курч (? — 1702) — вялікалітоўскі дзяржаўны дзеяч.
Лідскі войскі (з 1650) і падкаморы (з 1665), берасцейскі кашталян (1668—1672) і ваявода (1672—1702). Маршалак Трыбунала Вялікага Княства Літоўскага ў 1677 годзе.
Належаў да групоўкі Сапегаў.
Валодаў маёнткамі Плужаны і Валеўка (збудаваў там дамініканскі кляштар і ўніяцкую царкву) у Новагародскім ваяводстве.
Сям’я[правіць | правіць зыходнік]
Сын Станіслава і Дароты Пуцяты, унук дорпацкага ваяводы Марціна Курча.
Жанаты з Янай Петранелай Сапегай, дачкой віленскага кашталяна Мікалая Сапегі.
Пакінуў дзяцей Яна, Францішка, Тэадору і Соф’ю.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Пазднякоў В. Курчы // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — С. 171. — 792 с. — ISBN 985-11-0378-0 (т. 2), ISBN 985-11-0315-2.