Сюрко
Сюрко — у XII стагоддзі доўгі і прасторны плашч-нарамнік, падобны па кроі на панчо і часта упрыгожваўся гербам уладальніка. Звычайна сюрко быў даўжынёй ледзь ніжэй калена, меў разрэзы ў пярэдняй і задняй частках, без рукавоў.
Гэты плашч рыцары насілі для абароны кальчугі ад нагрэву сонцам (што характэрна, падчас крыжовых паходаў у рыцараў з'явілася мода для абароны ад сонца насіць па-над шаломам арабскую куфію, якая ў рыцарскім варыянце звалася сумёт і была гербавых колераў).
Сюрко таксама служыла падчас дрэннага надвор'я, абараняючы лёгка раз'яданыя іржой кольцы ад дажджу і бруду, а таксама ад крыві падчас бітвы. У XIII стагоддзі пад сюрко пачалі мацаваць металічныя пласціны, такое сюрко звалася Coat-of-Plates і ўяўляла сабой раннюю брыганціну.
Сюрко з каптурам насілі і манахі.