Сямён Ільіч Багданаў

Сямён Ільіч Багданаў
Дата нараджэння	29 жніўня 1894(1894-08-29)
Месца нараджэння	Санкт-Пецярбург, Расійская імперыя
Дата смерці	12 сакавіка 1960(1960-03-12) (65 гадоў)
Месца смерці	Масква, РСФСР, СССР
Месца пахавання	Новадзявочыя могілкі
Альма-матар	курсы «Выстрал»[d]
Грамадзянства	Расійская імперыя  СССР
Прыналежнасць
Род войскаў	танкавыя войскі
Гады службы	1915—1918 1918—1956
Званне
Бітвы/войны	Грамадзянская вайна ў Расіі, Савецка-польская вайна, 1919-1921, Вялікая Айчынная вайна
Узнагароды і званні	Медаль «XX гадоў Рабоча-Сялянскай Чырвонай Арміі» Медаль «За абарону Сталінграда» Замежныя ўзнагароды: Кавалер ордэна Брытанскай імперыі, ваенны
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Сямён Ільіч Багданаў (17 (29) жніўня 1894, Санкт-Пецярбург — 12 сакавіка 1960, Масква) — савецкі ваенны дзеяч, маршал бранятанкавых войскаў (1 чэрвеня 1945), двойчы Герой Савецкага Саюза.

Біяграфія

Рускі. Удзельнік Першай сусветнай вайны, прапаршчык запаснога палка (ці падпаручык). У Чырвонай Арміі з 1918 года, удзельнічаў у Грамадзянскай вайне, у савецка-польскай вайне 1919—1921 і дзеяннях супраць атрада Антонава.

Да Вялікай Айчыннай вайны прайшоў шлях ад камандзіра ўзвода да камандзіра брыгады. З мая 1932 па кастрычніка 1935 года камандаваў 134-й механізаванай брыгады 45-га механізаванага корпуса . З 1938 года па кастрычнік 1939 знаходзіўся пад следствам. Быў асуджаны на два гады зняволення, аднак неўзабаве вызвалены па амністыі.

З верасня 1943 года камандуючы 2-й гвардзейскай танкавай арміяй. C 1942 а член ВКП(б). Тады ж была знятая судзімасць.

Войскі пад камандаваннем С. І. Багданава ўдзельнічалі ў баях на Заходнім, 1-м і 2-м Украінскіх і 1-м Беларускім франтах, паспяхова змагаліся з ворагам у бітве пад Масквой, у Корсунь-Шаўчэнкаўскай, Уманска-Баташанскай, Люблін-Брэсцкай, Вісла-Одэрская, Усходне-Памяранскай і Берлінскай аперацыях.

Дзеянні 2-й танкавай арміі адрозніваліся высокай манеўранасцю і імклівасцю. За ўмелае кіраўніцтва войскамі танкавай арміі ў баях пры прарыве абароны праціўніка на Уманскім кірунку і праяўленыя пры гэтым мужнасць і адвагу С. І. Багданаву прысвоена званне Героя Савецкага Саюза. За ўзорныя дзеянні войскаў пад яго камандаваннем па атачэнню і разгрому варшаўскай групоўкі праціўніка, пры фарсіраванні рэк Нетцэ (Ноцець) і Одэр і пры выхадзе да ўзбярэжжа Балтыйскага мора ўзнагароджаны другім медалём «Залатая Зорка».

Пасля вайны камандуючы бранетанкавымі і механізаванымі войскамі групы Савецкіх акупацыйных войскаў у Германіі, са жніўня 1947 года першы намеснік камандуючага бранетанкавымі і механізаванымі войскамі УС СССР, са снежня 1948 — камандуючы бранетанкавымі і механізаванымі войскамі ВС СССР. У красавіку 1953 года, пасля смерці Сталіна, прызначаны камандуючым 7-й механізаванай арміяй, з мая 1954 года начальнік бранетанкавай акадэміі імя Сталіна. У 1956 годзе звольнены з шэрагаў Узброеных Сіл па стане здароўя.

Пахаваны на Новадзявочых могілках.

Воінскія званні і ўзнагароды

• 21 ліпеня 1942 генерал-маёр танкавых войскаў
• 7 чэрвеня 1943 генерал-лейтэнант танкавых войскаў
• 24 красавіку 1944 генерал-палкоўнік танкавых войскаў
• 1 чэрвеня 1945 маршал бранетанкавых войскаў
• Медаль «Залатая Зорка» Героя Савецкага Саюза № 2545 (1944/03/11)
• Медаль «Залатая Зорка» Героя Савецкага Саюза № 5658 (1945/04/06)
• 2 Ордэна Леніна
• 4 ордэна Чырвонага Сцяга
• ордэн Суворава I-й ступені
• ордэн Суворава II-й ступені
• Медалі
• Замежныя ордэны

Памяць

• Бронзавы бюст у Санкт-Пецярбургу на Алеі Герояў Маскоўскага парку Перамогі.
• Вуліца Багданава ў склад Маскве.
• Вуліца Багданава ў Севастопалі на Паўночным баку.
• Вуліца Багданава ў Пружанах (Беларусь).

Літаратура

• Багда́наў Сямён Ільіч // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 1: А — Беліца / Рэдкал.: М. В. Біч і інш.; Прадм. М. Ткачова; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 1993. — С. 270. — 20 000 экз. — ISBN 5-85700-074-2.